Hoe kan het dat iemand, waar je al zeker 20 jaar geen contact meer mee hebt, nog steeds op een vervelende manier in je hoofd zit ?
Het gaat hiet om een soort ‘medium’ en leraar die toendertijd heel veel invloed op me had. Het vervelende was dat hij nooit rechtstreeks sprak, maar altijd met een wirwar van� woorden, zodat iedereen altijd bezig was met zich af te vragen wat ie nou eigenlijk bedoelde. En soms dan zei ie opeens iets heel directs, wat er opeens als een messteek inhakte. Zo liet hij mij op een gegeven moment blijken dat ik een schunnig persoon was, omdat hij vond dat ik smerig spraak. Nu sprak ik volgens mij gewoon zoals elk ander mens, maar omdat ik jong en erg ontvankelijk was, ging ik me afvragen wat er mis met me was. En vanaf toen werd het steeds erger. Ik dacht dat hij mijn gedachten kon lezen, en blijkbaar vond hij die erg sexueel getint, en vanaf toen kon ik niet meer normaal denken. Ik begon steeds meer op een geobsedeerde manier aan sex te denken. Als ik bijvoorbeeld mensen op straat hand in hand zag lopen, vroeg ik me af hoe ze het met elkaar deden etc. En zeker als ik bij hem in de buurt was, begonnen mijn gedachten te draaien om niets anders dan sex, gemengd met de angst dat hij die gedachten opving. Gelukkig is dat nu weg. Ik heb zowie zo geen contact meer met die persoon.� Maar toch zit die man nog steeds in mijn hoofd. Het is toch heel normaal om af en toe aan sex te denken of om het te doen ? E�n van z’n favoriete zinnen was ‘mannetje en vrouwtje doen het met elkaar’, alsof het iets minderwaardigs was.
En dan al die onzin wat hij heeft uitgekraamd. Mijn verstand w��t dat er niets van al z’n zogenaamde voorspellingen is uitgekomen, en toch blijft hij op een vervelende manier in mijn hoofd ‘hangen’. Op ��n of andere manier is hij er nog steeds. Ik denk zelf, dat ik het niet goed kan loslaten, omdat ik deze periode van mijn leven niet goed begrijp en niet goed kan plaatsen. Hij heeft een groot deel van mijn leven bepaald, ook later nadat ik allang geen contact meer met hem had. Omdat ik door hem nog steeds de meest idiote ideeen in mijn hoofd heb zitten. Het moeilijke is, dat hij nooit rechttstreeks sprak, maar in een soort suggestieve wartaal.
Ik ben trouwens waarschijnlijk niet de enige die nog steeds moeite heeft met deze man. Zijn manier van ‘lesgeven’ was in feite een vorm van suggesties opwekken en geen antwoorden geven. Lijkt bijna op een lange hypnose. En alles was volgens hem negatief, en niets werd goedgekeurd. Maar volgens hem was ik degene die zwart van binnen was. En zelfs mijn ouders waren niet goed (hij kende ze niet eens). Ik weet gewoon niet meer wat ik er over kan schrijven, het is zo’n rotzooi, niks anders dan waanzin en onzin.
Zijn er mensen die een soortgelijke ervaring hebben ? Met mediums, genezers, coaching of wat dan ook ?
Mijn gezonde verstand zegt, dat dat soort mensen levensgevaarlijk zijn, en toch is ie er nog steeds.

�