Ik weet niet waarom ik zo ben maar zoals vandaag voel ik me echt rot en verdrietig en geen een vlieg die dat zal merken zo verborgen ligt dat in mij.

Door mijn nare leven sluit ik me af voor anderen , ik maak moeilijk contacten,ik durf niks te zeggen en te vragen,ik ben altijd bang dat mensen mij raar zullen vindenen ook dat ik verkeerde dingen zeg.

Ik heb nooit geleerd om vrolijk te doen . te lachen en te kletsen.
Ik voel me altijd eenzaam als ik mensen om me heen die praten lachen enz dan denk ik ben ik de enige die ongelukkig is ?

Ik weet niet hoe dit komt ,misschien heb ik een blokkade uit mijn jeugd , hoe die geweest is wil niemand weten.wens ik ook niemand toe.

Ik denk dat ik de rest van me leven in  eenzaamheid zal slijten, ik ben bijna dertig en heb weinig vertrouwen in relaties en huwelijken , het interessert me allemaal niet meer , het hele levn interesseert me nietmeer ,

 Op het werk functioneer ook niet zo goed ik kom maar niet vooruit en dat maakt me weer verdrietig en zo gaat het maar door .

Zal ik ooit veranderen en het leven voelen en leven?

Lonely bird