Vandaag kwam je mij vertellen dat je ging trouwen. Ik ben oprecht blij voor je. Toch voelde ik een jaloezie. We kennen elkaar al heel wat jaren. Ik vond je afgelopen jaren ook steeds aantrekkelijker worden. Maar ik had toch geen schijn van kans want jij bent een stuk jonger en ik heb al kinderen op de wereld gezet en een rugzakje. Ik gun je jouw leven. Maar nu opeens denk ik: shit! Misschien als ik meer lef had gehad… Stom….hij is een van de weinige mensen die ik vertrouw…meer nog dan mijn eigen vriend.