Mijn geheim is misschien een heel mooi, maar tegelijkertijd een moeilijk geheim..

Maart 2019. Ik ontmoette mijn vriendin. Nou, en zoals relaties ontstaan: daten, daten en nog eens daten. In de zomer toentertijd ging ik op vakantie naar een land ver weg (zonder mijn prille relatie). In dat verre vakantieland was ik met een hoop mensen van eind dertig en veertig, maar ook iemand van 24 (ikzelf ben 22). Zij had interesse in mij, maar ik niet in haar. Zij wist echter niet van mijn relatie af en dacht dus mij mooi in te palmen. Dit lukte haar echter niet, maar ik raakte er wel door gecharmeerd dat nóg iemand mij leuk vond. Gedurende de reis is er niets gebeurd. Wel hebben we af en toe gepraat, maar dit ging bijzonder luchtig en bevatte dus geen romantiek.

Eenmaal, na twee weken, terug in NL, stopte ik, na een hoop nadenken, met mijn prille relatie. Ik had als reden opgegeven dat ik haar niet echt had gemist (wat ook oprecht zo was) en dat ik tijd nodig had om na te denken. Maar eigenlijk voelde ik mij simpelweg dus gecharmeerd van ‘t feit dat iemand anders mij ook zag zitten. Ik wist dus even niet wat ik moest, maar ik ben er zeker van dat ik qua gevoelens niets anders voelde voor die mevrouw die ook in het verre vakantieland was.

Nu, meer dan een jaar later, weet mijn vriendin nog steeds niet de échte reden waarom het toen even (vier weken) uit was gegaan. Nu vraag ik mij soms nog wel eens af: heeft het nog zin om het aan mijn vriendin te vertellen of maak ik mij soms druk om niks en moet ik het maar gewoonweg laten gaan. Er is immers niets gebeurd verder, dus vreemdgaan was geen sprake van. Hetgeen eraan de hand was, was dat ik gecharmeerd was en verder niet.

Op dit moment ben ik dus samen met de prille relatie van toentertijd en ik ben gelukkiger dan ooit. Dus ja, heeft het nog zin om überhaupt tijd te steken in dat gedeelte. Aangezien mijn vriendin en ik er dagen over hebben gesproken en nu simpelweg echt gelukkig zijn.

Alvast dank.