Sinds 1,5. Jaar heb ik een relatie met een man die ook een andere relatie heeft. We kennen elkaar al 12 jaar en draaien al 6 jaar om elkaar heen, hebben lang afstand gehouden ondanks een intense nieuwsgierigheid en aantrekkingskracht naar elkaar. Toen onze relatie begon was ik nog getrouwd. Door onze relatie en hem ben ik gaan beseffen dat wat ik thuis miste, en bij hem vond ik thuis nooit zou krijgen. Ruim een jaar later heb ik van mijn scheiding absoluut geen spijt. Het was de beste keuze ooit, ook een van de zwaarste ooit.
Wat ik nooit verwacht had was dat mijn geheime relatie zou voortduren. We zijn hechter dan ooit, hebben de meeste intieme en persoonlijke gesprekken die ik ooit met iemand gevoerd heb. Seks op een manier die ik nooit zo beleefd heb (en nee het is geen extreme variant). Mijn geliefde heeft me echter altijd vanaf dag 1 duidelijk gemaakt dat hij niet bij zijn vriendin weg zou gaan. Hij wil een scheiding zijn kinderen niet aan doen en met of zonder mij kiest hij ervoor om bij haar te blijven zolang de kinderen nog jong zijn, beide zitten nu in de puberteit.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met de onmogelijkheden, de gewone momenten mis in een relatie. Aan de andere kant heb ik nog nooit op zo manier van iemand gehouden, begrippen als soulmate waren nooit aan mij besteedt tot mijn geliefde me zijn soulmate noemde. De term dekt alles wat we voelen.
Mijn verstand zegt dat ik hem moet loslaten, ik ga hem niet vrGen om te kiezen. Ik wist waar ik aan begon, hij is altijd eerlijk geweest en de belangen van kinderen zijn belangrijker dan die van mij. Aan de andere kant is onze relatie zo diep, intens geworden, op een manier die we beide nooit verwacht hadden. We zijn altijd eerlijk, ook als het pijn doet, ook las het niet leuk is. Het feit dat hij herhaaldeijk zegt dat hij me altijd in zijn leven wil hebben, zich een leven zonder mij erin (hoe is dan de vraag) niet kan voorstellen, maakt dat ik hoop… is er een kans op een gewone relatie of ben ik dan naïef….
Mannen op dit forum, ben ik naïef of is er een kans?
Ben een 60+ maar zie er best jeugdig en aantrekkelijk uit. In het weekend ga ik graag wandelen op mijn oranje pumps waardoor mijn heupen op en neer gaan.
Daarmee trek ik de aandacht van veel passanten en voornamelijk jonge passanten.
Sommige beweren al 10 jaar zich aangetrokken te voelen en willen meer….
Sinds dien durf ik mijn vertrouwde wandeling op mijn oranje pumps niet meer te maken omdat ik van slag ben door dit aanbod.
Gek van het idee wat ze willen met meer….. Seks? Kinderen? etc….