Hey,

Ik ben een gast uit België en ben 22. Ik heb al bijna 2,5 een relatie met een fantastisch meisje. Ze is er altijd voor me en steunt me door dik en dun heen. Ik ben heel dankbaar voor haar en probeer dit ook zoveel mogelijk naar haar toe duidelijk te maken.

Alleen… heb ik momenteel heel hevige gevoelens voor mijn eerste liefde zullen we maar zeggen. Deze ‘eerste liefde’ kende ik allang voor mijn lief en zij en ik kwamen altijd zeer goed overeen.

Rond mijn 17de had ik door dat ik wel heel stapelverliefd op dit meisje was maar heb toen besloten niets te ondernemen. Dit uit professionele redenen (We zaten in dezelfde jeugdbeweging en dat is nogal een taboe om dan een relatie te beginnen.) en ik durfde ook toentertijd niet de eerste stap te zetten.

Ik ben een jaar of 2 later te weten gekomen via via dat ook zij hevige emoties voor mij heeft gehad en kon me wel voor mijn hoofd slaan maar ja…

Dan rond mijn 20ste leerde ik mijn huidige lief kennen, het was niet de overdonderende verliefdheid zoals ik voor dat andere meisje had, maar er was liefde en intimiteit en meer had ik niet nodig.

Dacht ik…

Het andere meisje en ik zijn nog altijd wel goed overeen blijven komen en zien elkaar dankzij de jeugdbeweging nog wekelijks. Alleen heeft zij nu ook sinds kort een eerste vriendje en het is nog eens op de koop toe iemand die ik zeer goed ken. Ik vind dat ze totaal niet bij elkaar passen (natuurlijk kan ik subjectief zijn.) en hij heeft al meermaals nogal vuige praat achter haar rug uitgekraamt die ik maar moeilijk kon slikken (maar toch slikte.). Hij heeft al met een ander geslapen maar dat heeft het meisje dus vergeven. Ik wordt er razend van en wil doodgraag die maat van mij eens goed meppen op zijn gezicht.

Met mijn maat omgaan wordt ook steeds moeilijker en moeilijker en ik vindt het zeer vervelend dat ik dat haatgevoel tegenover hem niet kan wegkrijgen.

Bovendien heb ik dus zelf ook een vriendin die ik echt niet wil kwetsen. Maar mijn liefde voor haar is aan het doven en steeds meer en meer denk ik aan het andere meisje. Het beginnen precies obsessieve gedachten te worden en ik herken mezelf niet meer.

Ik ben nu 5 maanden in het buitenland en mijn vriendin en ik zijn dus 10 weken even van elkaar verwijderd (dan komt ze een paar weken, en verdwijnt ze wederom voor 10 weken.) en ik ben hier nu in het buitenland volledig op mezelf en al elke dag denk ik aan het andere meisje zeer intens en zoals al gezegd precies obsessief. Mijn haat voor die andere kerel is ook verschrikkelijk en ik voel mezelf gewoon rotslecht…

Ik voel me en een slechte vriend, partner en eigenlijk ook nog een doodongelukkig.

Ik weet niet wat te doen…

Dus schrijf ik het hier maar.