Ok, hier zit ik dan, nooit gedacht dat ik hier iets over zou schrijven maar zoals ik me nu voel, moet ik dit echt van mijn hart.

Ik ben een man van 36 jaar, ben 7 jaar geleden getrouwd en heb inmiddels een zoontje van 9 maanden oud. Mijn vrouw en moeder van mijn zoon Birgitte is mooi, slim, grappig, geïnteresseerd, zorgzaam en een fan-tas-ti-sche moeder.

Mijn vrouw en ik hebben elkaar voor eerst ontmoet toen ik 21 was, tijdens mijn vorige relatie, waarin mijn toenmalige vriendin Lotte een beste vriendin Sanne had. Lotte zag Sanne regelmatig en Sanne had dan altijd haar beste vriendin Birgitte bij zich. Toentertijd had ik niet perse gevoelens voor Birgitte, hoewel ik het al wel gelijk een mooie vrouw vond. Sanne daarentegen vond ik vanaf dat moment zeer interessant.

Omstreeks mijn 25e verjaardag ging mijn relatie met Lotte over. Inmiddels studeerde ik in Amsterdam en bleef in contact met Sanne. Ik ging regelmatig op bezoek bij Sanne. Sanne woonde als vriendinnen samen met Birgitte en dus leerde ik ook Birgitte beter kennen. Gezelligheid, wijntjes, eerlijke open gesprekken maar verder niets. Ik vond zowel Birgitte als Sanne aantrekkelijk maar durfde wellicht geen toenadering te zoeken tot één van beiden (of allebei). Waarom? Nooit gedacht dat Sanne of Birgitte mij leuk genoeg zou vinden.

Na mijn relatie met Lotte intensiveerde het contact met Sanne verder. Ik was inmiddels aan het afstuderen in Maastricht en op een bepaalde zaterdagavond kwamen zowel Sanne als Birgitte over vanuit Amsterdam om een avond op stap te gaan in Maastricht. Er werd gegrapt aan het begin van de avond “Johan, je slaapt tussen ons in, maar handjes boven de dekens”. Een leuk begin. Een aantal uren later staan we in de kroeg en Sanne zegt mij ineens “Johan, nooit word ik op iemand verliefd, maar op jou zou ik echt verliefd kunnen worden. Alleen tsja, Lotte he…”. “Prima”, dacht ik zonder er verder bij na te denken. “Sanna gaat ‘m nooit worden, Lotte staat in de weg.” Een half uur later sta ik plots met Birgitte te zoenen en zo is eigenlijk de relatie en uiteindelijk het huwelijk tussen mij en Birgitte tot stand gekomen. Interessant detail hier is dat de volgende ochtend, nadat ik de nacht met Birgitte had doorgebracht, Sanne en Birgitte voor het eerst ruzie hadden met elkaar.

We zijn inmiddels 11 jaar verder en zoals ik zei ben ik getrouwd met Birgitte en hebben we een zoontje van 9 maanden oud. Sanne is nog steeds een goede vriendin van Birgitte en is daardoor nog steeds in mijn leven. Het is even geleden dat met z’n drieën een avond hebben doorgezakt maar de laatste keer dat dat gebeurde, 7 jaar geleden, vertelde Sanne me dat ze mij altijd een goede relatiekandidaat vond maar dat Lotte nog steeds in de weg stond end at altijd zo zou blijven. Sanne is nu inmiddels ook samen met een andere man waar ze 2 kinderen mee heeft. Nog steeds vind ik Sanne mooi en interessant en nog steeds gaan we goed met elkaar om. Ook Birgitte ziet dit en lijkt soms een beetje jaloers maar maakt er verder geen al te groot ding van.

Nu, een aantal maanden geleden zijn Sanne, Birgitte en ik weer eens een avond uit geweest met z’n drieën. Laat op de vertelt Sanne mij ineens “Johan, je moet niet denken dat ik het erg vind dat je met Birgitte bent gegaan. Het had tussen jou en mij toch nooit gewerkt”. Ik zeg dat ik het vooral erg vind dat het contact tussen mij en Sanne verminderd is maar laat het er verder bij.

Inmiddels zijn we in het nu en ik ben (wow, ik zeg het voor het eerst) denk ik, verliefd op Sanne en misschien ben ik dat altijd wel een beetje gebleven. Ik ben in de eerste jaren van mijn relatie met Birgitte smoorverliefd op haar geweest, wat toen het gevoel voor Sanne volledig overschaduwde, maar inmiddels is het gevoel voor Sanne terug, sterker dan ooit en zit ik hier letterlijk met een knoop in mijn maag…. Wat moet ik??? Veel van mijn vrienden en ook familie die zowel Sanne als mij kennen hebben altijd gezegd dat ze me leuk vond maar ik zag het simpelweg niet. De opmerking van Sanne tijdens de avond in Maastricht was wellicht een opening van Sanne maar ik zag het niet, ik begreep het niet of ik durfde niet. In plaats daarvan breng ik de nacht door met haar beste vriendin Birgitte, een klap in het gezicht van Sanne.

Ik weet daadwerkelijk niet hoe nu verder, ik weet het echt niet…