Waarom blijven mensen in een verstandshuwelijk zitten? Omdat het makkelijk is? Wat als er één van de twee er genoeg van heeft en realiseert dat het leeg is van liefde? Hoe is het voor kinderen om op te groeien met liefdeloze ouders? Of is het een intiemloze geoliede machine. Nooit ruzie, nooit frictie?
Hoe stap je eruit? Komt dan ineens de ellende eruit die er jaren sluipend ingekomen is en blijkt het de vorm van een verstandshuwelijk te hebben aangenomen, maar blijkt de andere partij ineens emotioneel te manipuleren? Hoe kom je erin en hoe ga je uit zo’n kille verbintenis?