Ik moet het even kwijt. Ik ben 4 jaar gescheiden en doe er alles voor om de vrede te bewaren met mijn ex. Dit vanwege de kinderen. Maar ik ben hem eigenlijk ontzettend zat en zou hem dolgraag uit mijn leven bannen. Ik trek steeds aan het kortste eind. Hij drijft gewoon zijn zin door. Hij heeft altijd gelijk. En nooit denkt hij mee. Met een middenweg zou ik al gelukkig zijn. Ik accepteer het maar. Ik wil mijn kinderen een zorgeloze jeugd bezorgen. Maar ik kan wel janken vaak. Maar ooit komt er een moment dat ze inzien hoe het zit. Ik merk bij mijn oudste soms al vraagtekens. Mensen denken vaak dat t wel goed zit allemaal. Maar ik voel mij nog steeds gevangen, net als in mijn huwelijk. Moest t even kwijt.