Ze zeggen weleens niemand is dom.
Maar volgens mijn interpretatie bestaan er toch een stelletje domme zwarte mensen. Zo oliedom maar nu komt het….ze intrigeren mij….ik raak gefacineerd en geobssideerd van hun.
Het lukt mij maar niet om ze met rust te laten.

Het liefst wil ik de ritme van hun ademvoelen, hun lippen kussen, elke stap die ze maken zien, horen en beleven. Hmmmm raak er zo opgewonden van.

Was ik maar fotograaf dan konden ze mij i.p.v. een andere fotograaf inhuren of zat ik ook maar in die zwarte meidengroep!!! Op z’n minst ben ik ”betrouwbaar” want integriteit staat boven aan mijn lijstje.

Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Waar ben ik nu beland?…. in fantasieland? Hoe bevrijd ik mij zelf dan?
Het blijft voor mij een uitdaging om de realiteit onder ogen te zien. Zal ik het ”dom” volk adoreren of toch maar accepteren? Het lijk mij verstandig om liever een realistische tijdsplan te maken. Voor nu ga ik maar eerst abseilen wellicht kan het daarbij helpen om me zelf goed wakker te schudden.