Mijn geheim is niet echt een geheim, meer een uiting van frustratie. Er zijn maar weinig mensen waarmee ik een klik heb / bevriend mee ben. Dat is altijd zo geweest, ben misschien niet de makkelijkste maar ben er een beetje klaar mee. Als je dan als advies krijgt: ga vrienden maken, dan denk ik bij mezelf: je gaat ook geen liefde ‘maken’, dat overkomt je maar kun je niet afdwingen. Dat is in mijn ogen ook zo bij vriendschap, maar dan met een ander gevoel. heb wel een tijdje veel maten gehad, maar op een gegeven moment bloedt dit dood omdat het gewoon niet meer klikt of als een verplichting voelt om contact te houden. Ook in de liefde trekt deze lijn zich door dat ik (24 jaar) nog nooit een vaste relatie heb gehad. Daten, nieuwe mensen ontmoeten e.d. benauwt mij heel erg wil gewoon dat het in 1x pats boem goed zit. Ga bijna denken dat er een vloek op mij rust ofzo. Op dit gebied in mijn leven ben ik lichtelijk depressief denk ik. Mis gewoon de geborgenheid en gezelligheid van leuke mensen al dan niet in een groep. En met alle respect, mensen waar ik nu echt een leuke klik mee heb zijn op 1 hand te tellen helaas en zie ik niet zo vaak door omstandigheden.