Ik heb me nog nooit zo gevoeld. Ik loop de hele dag rond met stress gevoelens en kan alleen maar aan haar denken.

Het gebeurde 4 jaar geleden – ik (getrouwd, 2 kids) ontmoette een leuke vrouw. We raakten aan de praat, en niet heel veel later was ik hals-over-kop verliefd. Zij was op dat moment ook getrouwd, en allebei zaten we in een relatie waar de passie plaats had gemaakt voor routine. Ik elkaar vonden we wat we zochten en de affaire werd onstuimig, gepassioneerd. Ook de kleine dingen die we samen deden (city-trips, naar het strand, bezoek musea of gewoon kletsen voelden gewoon helemaal perfect. Der deelden alles. Ons wereldje, ons geheim was een hemel op aarde. En toen ging zij scheiden van haar man na een gevalletje 1x huiselijk geweld teveel. Ik steunde haar in deze moeilijke periode terwijl de liefde voor elkaar groeide en groeide. Ik droeg haar op handen. Na weer een jaar verder maakte ze duidelijk dat ze met mij verder wilde. Ondertussen had ze een eigen huisje en ik was welkom om in te trekken. We maakten toekomstplannen en genoten van elkaars aanwezigheid. De relatie met mijn vrouw werd daardoor slechter en op een dag werd mijn affaire ontdekt. We gingen in relatietherapie en ik moest breken met mijn affaire. Ik moest alles opbiechten. Wat volgde was een jaar van ellende – aan de ene kant werd geprobeerd het huwelijk te repareren, aan de andere kant kon ik de ander niet loslaten (wat wederzijds was). Dat ging zover dat ik op een gegeven moment een tijdje apart ging wonen. Mijn affaire gaf op een gegeven moment aan dat het zo niet langer kon en verbrak de relatie. Ik was kapot, en zij ook. De relatie met mijn vrouw verbeterde weer een beetje maar ik kon haar niet vergeten. . Heel af en toe hadden we mail contact en de laatste tijd hebben we weer wat regelmatiger contact. Niet als geliefden, maar als vrienden. Ik leerde dat zij ondertussen een relatie had waarmee ze op vakantie ging, maar wat verder niets voorstelde, Dat laatste sneed overigens door mijn ziel. Maar we kunnen er gelukkig wel over praten en dat gaat heel goed. En nu zit ik in de situatie dat ik weer helemaal hals-over-kop verliefd ben. Zij heeft aangegeven nog steeds van me te houden maar ik zit vast in mijn huwelijk, en heb niet de kracht om dat te verbreken. Door verantwoordelijkheidsgevoel voor de kinderen en schuldgevoel t.o.v. mijn vrouw. Die doet er van alles aan om mij te pleasen maar ik voel de aversie daartegen groeien met de dag.

Kortom: een ongezonde situatie want ik merk dat ik van binnen helemaal stuk ga en weet niet wat te doen…..