Muziek kan soms tijdelijk meer leven blazen in de hersendode bedoeling genaamd de sleur van het dagelijks bestaan. En dat doen vlinders in de buik ook. Ze zijn een waanachtige gemoedstoestand eigenlijk. Mijn sleur is doorbroken door een engel. Alsof je rechtstreeks uit de hemel bent ontsnapt, jij rebel. Dat is slechts 1 ding dat ik zo leuk aan je vind. Je bent zo anders. Zo bijzonder. Het lijkt alsof alles fascinerend is aan je wanneer ik je observeer. Stiekem. Je lach is er een uit duizenden. Zo warm als de zon op mijn huid. Zo zacht als zijde. Zo gebroken als mijn ziel ooit was, voor zo’n lange tijd. Vanaf de eerste dag zag ik jouw pijn, gecamoufleerd met ongekend veel liefde naar anderen. Je bent zo’n goede ziel. Je bent zo lief voor de medemens. Zie je dat zelf niet? Je collega’s zijn enorm blij wanneer je er bent. Wat ben ik dankbaar dat je er bent. Je bent zo aardig tegen me. Zoals je naar me kijkt, -ik zal die momenten nooit meer vergeten- alsof de tijd even stil staat en we alleen in de ruimte zijn. Je kijkt recht in mijn ziel, je ziet mij om wie ik ben, zoals niemand mij ziet. Je ziet mijn schoonheid zoals ik de jouwe zie. Ieder moment duurt maar een fractie van een seconde, maar het voelt als een eeuwigheid. In die split second voel ik zo ontiegelijk veel verbondenheid. En eenzaamheid. Want. We mogen of kunnen er geen woorden aan geven. Jij bent single, maar ik zit in een relatie. Ik zou je zo graag vertellen hoe bijzonder en mooi je bent. Maar eerlijk gezegd weet je dit al. Intuïtief. Ik heb waarschijnlijk nog nooit eerder in mijn leven zo’n mooi mens ontmoet.