5jr geleden kwam ik hem tegen hoe naief en goed gelovig ik ben dacht ik dat t liefde op t eerste gezicht was. We maakten plannen over van alles,ik kom mezelf bij hem zijn, op dat moment werkte ik gewoon en was er nog weinig aan de hand was wel woningzoekende omdat ik net verhuisd was, maar had onderdak bij de vriend van een vriendin van mij. Zij gingen op een gegeven moment verhuizen dus ik moest ook wat anders zoeken. Kom bij mij wonen samen gezellig t gaat zo goed we zijn perfect samen. Dat had ik eigenlijk nooit moeten doen. De ellende begon een paar weken later, eerst had ik een soort van begrip voor hem( nu niet meer) . Hij vond dat ik te laat thuis kwam, reageerde niet snel genoeg op zn telefoontjes. Normaal als iemand ook maar een beetje jaloers was zei ik daar is de gat vd deur. Op 1 of andere manier deed ik dat niet bij hem. Hij is een meester in manupileren. Al na een half jaar stopte ik met werken , hij wilde dat niet. We gingen onze droom achterna, zijn verhuisd naar t buitenland( dacht dat hij zich daar beter zou voelen ) t werd eigenlijk nog erger. 3honden verder 1kind en ons droomhuis is hij nog niet gelukkig. Heb een pistool tegen mn hoofd gekregen meerdere malen , ben in elkaar geslagen, geschopt, heb een kettingzaag boven me gehad en ben meerdere malen gewurgd, gekneusde ribben en geen energie meer en geen fam en vrienden meer. Er zijn er 2 zeg ik altijd de 1 is mijn man de ander is een monster. Als ik dit ooit aan iemand vertel maakt hij de mensen om wie ik geef om me heen af.