Hi!

Ik ben meid van 31 en best wat meegemaakt wat relaties betreft. Vooral negatieve ervaringen.

De oorzaak daarvan heb ik in mezelf teruggevonden. Bepaalde karma trekt weer karma aan.

Voor het eerst besloten geen relaties meer te willen. Dit omdat ik mezelf daar op fixeerde en me daardoor heel ellendig ging voelen.

Er is vast veel over vrouwen te vertellen en ook veel over mannen.

In het algemeen vraag ik me af of je wel een relatie hoeft te hebben. Het leven lijkt enkel daarom om te draaien. Ik ben mezelf heel bewust geworden maar ook anderen.

Zo vind ik het bijvoorbeeld erg jammer dat mensen zich in een rolmodel gaan gedragen om een ander persoon aan te trekken. Ik heb daar zo een hekel aan.

Wanneer je klaagt enover zeurt over een voorbijgaande relatie krijg je iemand als rolmodel aangeboden terwijl je daar helemaal niet om vroeg.

Als je met andere partij iets intiemer wilt vertellen geef je heimelijk de hint iets meer te willen?

Wat is dat toch steeds je genoodzaakt wordt om een relatie te beginnen?

Het blijft blijkbaar ook een gevoelige kwestie en iets wat nooit omheen te draaien valt.

Wanneer je als vrouw buitenkomt wordt je vaak gekeurd en bekeken. Terwijl je daar geen enkel baat bij hebt. Waarom moet ik nu als rolmodel in iemand zijn plaatje passen of zijn lustige ogen bevredigen?

Ik gruwel steeds van die zogenaamde ‘samenhorigheid’ die niet eens louter op liefde is gebaseerd.

Waarom moet je perce een relatie aangaan. Waarom kan je niet gewoon genieten van gezelschap in vrijheid zonder dat daar intenties van moeten komen???