Ik mis je nog elke dag. Geen moment heb ik getwijfeld aan mijn liefde voor jou. Ik zou alles voor je doen. En dat wist je. Je hebt me tot het randje gedreven en nog ging je door. Ik kon niet anders dan stoppen. Maar oh, je moest eens weten wat ik er voor over zou hebben om weer in je armen te liggen, je weer even te voelen.
Maar het is beter zo, ik weet het. Je hield niet genoeg van mij, je had nog teveel verantwoordelijkheden.. Maar mijn bed is koud, ik voel me eenzaam, mijn hart breekt elke dag nog steeds in duizend stukken.

Ben je gelukkig, blij dat je van me af bent? Maakte ik het je te moeilijk? Zeg het maar. Of lig je, net als ik nog nachten achtereen wakker, herinneringen op te halen, situaties aan het bedenken als je weer terug bent?

Je wil niet weten wat ik je allemaal toewens, misschien maar beter ook. Vergeet alleen nooit een ding! Dat wat er ook gebeurd, ik hou van jou! Jammer genoeg..