Mijn allereerste liefde die ik ooit heb gevoeld.
Je was totaal anders dan ik mijn eerste liefde had voorgesteld.
Dat maakte mij aan het twijfelen.
Jou liefde is altijd oprecht geweest en je hield van hoe ik was. Ik kon volledig mijzelf zijn.
Je vertelde dat als je met mij was, drugs op had zonder drugs op te hebben.
Dit is het grootste compliment wat ik ooit heb gekregen.
Ik vind mezelf een rotwijf dat ik aan ons twijfelde.
De twijfels heeft onze relatie gekost. Ik ben daar boos over. Vooral op mezelf.

Nu zit ik gevangen in een achtbaan van emoties.. Spijt, opluchting, vrijheid, gemis.
Mn gevoel heeft twee totaal verschillen kanten en ik weet niet welke er klopt.
Ik mis je aanwezigheid, ik mis je warmte, ik mis je lippen, ik mis je flauwe grappen, ik mis je alles.
Ik weet als we weer bij elkaar zouden komen dat het verloop van tijd weer fout gaat.
Dit gevoel is voor mij ondraaglijk.
Ik hou van je en ik zal je nooit vergeten. Ik hoop dat alles goed komt.
Mijn eerste liefde. Wat kan dat godverdomme veel pijn doen.