Ik zit met een probleem de laatste tijd. Nou eigenlijk al meer dan een jaar. Elke keer als ik mensen spreek, ook mijn vrienden, merk ik dat het me helemaal uitput. Ik verveel me altijd dood en hoop gauw dat ze weggaan. Dit klinkt allemaal heel erg ego stisch en dat verdienen mijn vrienden absoluut niet, maar ik heb geen idee waar het vandaan komt. Ik heb het ook als ik op een feestje ben of naar de kroeg ga. Ik word gewoon zo uitgeput van mensen en zelfs ook mijn eigen vrienden en ik heb er ook totaal geen zin meer in, ik vind het meer een marteling dan iets leuks. Terwijl je dat soort dingen toch juist leuk hoort te vinden? Maar toch zit ik liever in mijn eentje of met mijn vriend op de bank of doen we iets anders. Bij mijn vriend heb ik het trouwens juist weer niet, dan word ik weer blij. Ook als we leuke dingen gaan ondernemen. Dus ik heb ook niet echt het idee dat ik een depressie heb. Ben ik misschien mijn vrienden uitgegroeid? (Geen idee hoe je dat precies zegt). Heb je echt een sociaal leven nodig om gelukkig te zijn? Want zo voelt het voor mij juist niet. Hoe kan dit? Iemand een idee of een zelfde ervaring?