Ja hoe begin ik mijn verhaal? Ik zal maar beginnen te zeggen dat ik een mooie vrouw heb/had, zijn ondertussen 6 jaar getrouwd en vanavond komt hier een einde aan… Ben er net vanmorgen achter gekomen dat ze voor de 2de keer een affaire heeft en dit keer met mijn beste vriend. Mijn beste vriend, waar ik al 8 jaar bevriend mee ben.

Dit eerste verhaal vertel ik even in een notendop omdat als ik alles ga vertellen, ik 10 kantjes vol kan maken.
De eerste keer was toen we voor een langere tijd voor werk naar het buitenland zijn gegaan, tijdens dat ik zelf op voor werk op reis was, is ze een jongen tegen gekomen waar ze het HEEL goed mee kon vinden. Deze kerel was geen Nederlander, maar wist haar met veel lieve woordjes en beloftes, haar hoofd helemaal op hol te krijgen. Ze wilde verder met hem en was zelfs zo overtuigd van hun liefde die pas 2 weken duurde, dat ze zeker wist dat ze kinderen met hem wilde. Ze wilde iedereen en alles achterlaten, zelfs haar beste vrienden en familie. Nadat ik erachter kwam heb ik haar op het vliegtuig gezet, in de hoop dat het weerzien van familie en vrienden zou helpen om haar hoofd weer een beetje helder te krijgen. Dit is ook gelukt, na veel praten met haar familie en vrienden zag ze zelf ook in dat dit nooit zou gaan werken. Zelf ben ik een maand later ook terug naar Nederland gekomen. Ik hield nog zoveel van haar dat ik het haar heb vergeven. Ook mijn beste vriend(bovenstaande) heeft mij hier veel bij geholpen. We zijn sinds dit verschrikkelijke gebeuren nu 3 jaar weer gelukkig samen (tenminste dat dacht ik)

Sinds een jaar heb ik nieuw werk en dit vooral omdat ik niet meer zo lang voor werk weg van huis wilde. Mede omdat ik haar niet volledig meer vertrouwde. Met het werk wat ik nu doe ben ik een week weg en een week thuis. Dit beviel me goed, maar sinds een aantal maanden werd ik heel wantrouwig en je kan wel zeggen bijna paranoia. Ik vroeg haar steeds of ik nog wel de enige was in haar leven, steeds antwoordde ze; samen met de hond ben jij de enige waar ik van hou. Dit deed me goed en ik wilde best die plek delen met de hond. Maar omdat we nog geen kinderen hadden en zij ook een baan had, at ze vaak met mijn beste vriend tussen de middag. Die trouwens ook getrouwd is met haar beste vriendin. Mijn beste vriend zijn vrouw werkt ook rare werkuren dus waren er best veel dagen dat ze samen met mijn beste vriend, thuis bij mij aten of dat ze samen een restaurantje pakten. Aan het begin zag ik er geen kwaad in, haar vertrouwde ik niet echt, maar mijn beste vriend die had ik heel hoog staan. Geen mens had ik hoger staan dan hem.
Een aantal dagen geleden zag ik een aantal blikken van haar naar hem en andersom, ik heb die avond niet geslapen en was in een behoorlijke je mag wel zeggen psychose… Ik raapte me die ochtend bij elkaar en maakte mezelf wijs dat mijn beste vriend dit nooit zou doen. Toch besloot ik het mijn vrouw te vertellen en zij maakte mij duidelijk dat er niks aan de hand was, ze gewoon vrienden zijn en dat ik me niet druk hoefde te maken. Toch heb ik die avond haar whats app gehackt en gezorgd dat ik alle berichtjes die zij kreeg en verstuurde mee kon zien. Het hele weekend meegekeken en er was helemaal niks dat duidde op een affaire. Tot ik de maandagmorgen (deze morgen) eigenlijk mee op wilde houden, en eigenlijk blij was dat er niks aan de hand was en dat ik me voor niets druk gemaakt had, een berichtje binnen kreeg die bedoeld was voor haar met;

Good Morning Beautiful! Have a great day (daarachter een smiley met zoentje)

Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, maar mijn hart sloeg op hol en ik begon spontaan te huilen. Want ik wist genoeg. Stiekem hoopte ik dat er iets achteraan kwam van; Sorry niet voor jou, verkeerde ontvanger of zoiets. Maar mijn grootste angst werd steeds meer bevestigd toen ook mijn vrouw terug begon te sturen met berichtjes als:

Goedemorgen Liefste, wat is het fijn een berichtje zo ’s ochtends van je te krijgen. Ik zat gisteravond te denken he, ik wil je zo graag alles geven enz…..

Wat er dan door je heen gaat is niet te beschrijven. Zelfs nu ik dit schrijf schieten de tranen elke keer in mijn ogen en moet ik soms stoppen met typen omdat het teveel word.
Ik ben zelf nog aan het werk en heb besloten nog niets te zeggen tegen haar of hem, dat ik van hun smerige spelletje af weet. Vanavond ga ik naar huis en morgen heb ik na heel veel moeite een vervanger voor me te regelen. Zelf weet ik nog niet zo goed wat ik moet doen, ik heb alle scenario’s al door mijn gedachten laten gaan. Zal ik hem slaan, hoe gaat hij reageren… Zal hij het nog steeds ontkennen.. Wat moet ik zijn vrouw zeggen….. Je snapt wel dat ik bijna geen werk kan verrichten nu en moet me steeds inhouden om nu naar huis te gaan.

Nog steeds krijg ik alle berichtjes binnen, en bij elk berichtje moet ik huilen… Het gaat van kwaad tot erger en ben er reeds achter dat dit al een tijdje speelt en dat ze zelfs gisteravond nog met elkaar afgesproken hebben. Ik zie het leven nu even niet meer zitten en schrijf deze brief eigenlijk om het van me af te schrijven. Ik denk niet dat ik hem ooit ga plaatsen op de site, maar we zien wel….