Fysieke klik, diepe verbondenheid, herkenning in elkaar, jezelf terugvinden, de ander spreekt uit wat jij denkt, het samenzijn is als een runnershigh, als in extase. Kan je dat echt allemaal eenzijdig beleven? En de ander speelt een toneelstukje? Of is het echt mogelijk dat iemand na een klein half jaar van de rose wolk afkomt en binnen een week na de relatie alweer op een rose wolk met een ander zit?
Had ik dat maar. Ik geniet alleen van intimiteit als ik me echt helemaal op mijn gemak voel bij iemand en dan ook nog eens verliefd ben. Dat is pas een keer in mijn leven gebeurd (ben al 30+). Tot die tijd dacht ik ook dat ik aseksueel was. Maar intussen krijg ik dat gevoel haast weer. Als ik mezelf dwing tot een one night stand voelt het of ik spruitjes moet eten.
Herkent iemand dit en zo ja heb je tips hoe je sneller je maatje vindt? Online daten werkt voor mij niet, ik moet het contact met de ander echt voelen, ervaren. Ik doe wel regelmatig nieuwe contacten op via hobby’s, maar de meesten zijn dan al gebonden of van hetzelfde geslacht.