Hey hey,
hopelijk kan ik hier mijn hart even kwijt en wat nieuwe inzichten inwinnen.
Een tijd geleden had ik het heel moeilijk met gevolg relatie die gedaan is geraakt (nog steeds super contact met mijn ex), een opname in psychiatrie en grof gezegd geen leven meer. Vrienden had ik niet meer buiten mijn ex en mijn beste kameraad. In deze opname is duidelijk geworden dan ik Borderline heb. Maar niet in de mate dat dit “gevaarlijk” voor mezelf of andere is. Het extreme impulsieve heb ik niet echt. Ik denk op moment dat ik zelfmoord wil plegen of iets wil doen nog steeds rationeel na in de betekenis wat de gevolgen voor andere zijn. Hierdoor heb ik ook geen medicatie of een langdurige opname gekregen. De bedoeling zou wel zijn dat ik ambulante hulp zou zoeken, maar door mijn werk (+12h per dag, meestal 13-15h) heb ik hier eigenlijk geen tijd, nog aandacht in gestoken.

Nu een jaar later mezelf toch eens besloten om dan toch maar eens terug te gaan daten. Ondertussen ook paar date’s gehad die op vriendschap uitdraaide. Waardoor de gedachte om mijn Borderline (wat ik zelf geregeld echt gewoon vergeet dat ik dit heb) te vermelden.
Maar toen kwam deze man op mijn pad. Iemand met wie ik wel verder zou willen gaan als vrienden.

En dan komt het probleem:
Mijn leven is redelijk stabiel (+6 maand geen zelfmoordgedachten, geen zelfverminking meer,…) en heel eerlijk, de stemmingswisselingen heb ik ook mee leren omgaan (ipv er tegen te vechten accepteren, wetend dat het toch terug bijdraait).
Ergens wil ik hem wel zeggen dat ik Borderline heb, maar dan komt dat stemmetje in mijn hoofd dat ik het onder controle heb. En dat er gevallen zijn dat als er tijdig bij geweest is (zoals bij mij) dit totzelfs terug weg kan gaan. En in beste geval dat je ermee leert leven.

Mijn dilemma is dus vooral: zou ik het hem zeggen of niet.
Zoja, voor dat we echt ervoor gaan des ondanks de afstand, of juist nadat er stabiliteit is en er niks nieuws meer is…
Ik zit even met mijn handen in het haar hierover.

Hij zelf is zo ongecompliceerd, recht uit, heeft zelf geen zwaar verleden (in tegenstelling tot vorige date’s). Hij is een stabiel iemand. Maar de vrees voor “medelijden”/anders bekeken te worden is nog steeds enorm. En dat wil ik vooral niet, juist omdat dit zo vlot en vanzelf gaat allemaal.