Ik heb een relatie en mijn partner wil eigenlijk 100% transparantie naar elkaar toe. Mijn partner controleert mij daarom ook veel. Ikzelf heb die behoefte niet zo. Ik hoef niet alles te delen met mijn partner. Ik hou sommige dingen voor mezelf. En waarom? Omdat iets voor mijzelf houden mij op een rare manier gelukkig maakt. Soms heb ik het nodig om de dingen die ikzelf meemaak niet te delen en hier in stilte aan terug te denken. Ik voel me geleefd als ik een volledig open boek moet zijn richting mijn partner. Ik heb de drang om naast mijn partnerrelatie ook nog een klein *priveleventje* te hebben wat niet voor 100% boven tafel ligt en besproken moet worden. Ik heb dit nodig om mijn ware ik niet te verliezen. Herkent iemand dit? Ik voel me echt in mijn vrijheid aangetast als mijn partner mij controleert en mij vertelt dat ik bepaalde zaken “niet mag”. Veel mensen zullen nu misschien mij als egoistisch bestempelen. Ik heb vaak best wel het gevoel van: “Wie ben jij dan om mij te vertellen dat ik iets niet meer mag?” Is het leven dan echt ervoor gemaakt om altijd maar 100% in het gareel te lopen? Ben ik dan echt niet geschikt voor een relatie? Ik vind het leven gewoon te kort om mijn “ware ik” compleet bij het grofvuil te zetten. Als ik sommige zaken niet met mijn partner wil delen wordt dit bestempeld als “liegen” en liegen is verwijtbaar en slecht. Bestaat er ook nog zoiets als “het niet willen delen?”.