ik heb zoveel meegemaakt in een korte tijd dat ik totaal niet in staat ben om liefde te geven/ontvangen.in tehuizen gepleurd en altijd mishandeld geweest door vader figuren en een moeder die nog dommer is dan een koe.nu ben ik 26 en is het zover dat ik niet eens in staat ben om liefde te voelen voor mijn huisdieren.in het begin vond ik het leuk,maar nu voel ik er niks meer bij,ik heb ook een relatie wat op de klippen loopt omdat ik vrij gevoelloos ben,ik ben moeilijk in staat om me in te leven,en als ik heel eerlijk ben heb ik een schijt hekel aan mensen,ze boeien me niet,niet eens mijn broers en mijn zus,vrienden heb ik ook niet want aan vriendschap irriteer ik me alleen maar,dan word ik altijd gebeld over ditjes en datjes,en wat mensen dan te zeggen hebben boeit me niet.ik lach dan en knik ja omdat dat hoort ,maar van binnen denk ik SHUT-THE-FUCK-UP. ik ben iig slim genoeg om in te zien dat ik geen moeder materiaal ben,voortplanten heeft geen nut in mijn ogen,al helemaal niet met mijn gevoelloze persoonlijkheid.
enigste wat ik voel is angst en haat,thats it. wou ik ff kwijt.