Hallo allemaal,

Ik ben een 21-jarige communicatie studente en heb een goed betaalde bijbaan in de telecom. Ik heb een hele liefdevolle familie en veel leuke en oprechte vrienden. Eigenlijk ben ik op ieder vlak gelukkig behalve in de liefde. Ik voel gewoon zo’n enorme druk. Misschien maak ik mij zorgen om niets, misschien is het m’n eigen schuld. Ik ben ontzettend kieskeurig en sta alleen open voor een date met een knappe n intelligente jongen die ook nog humor heeft. De jongens die mij leuk vinden laat ik duidelijk aan merken geen interesse te hebben en word ik hooguit vrienden mee. Het komt niet snel voor dat ik een jongen leuk vind, maar als dit gebeurd is het ltijd hetzelfde verhaaltje.
Ik heb interesse, hij doet ontzettend veel moeite om indruk op me te maken, ik begin gevoelens voor hem te krijgen en dan opeens beseft hij dat hij geen relatie wil.
Waarom dit altijd zo gaat snap ik niet.. Is het omdat ik niet op mijn mondje ben gevallen, ik ga een discussie niet makkelijk uit de weg. Sterker nog, ik vind dat discussi ren een positief effect kan hebben op de ontwikkeling van je kennis en manier van denken. Verder zie ik eigenlijk geen reden waarom ik opeens afgewezen zou worden. Ik ben niet makkelijk, maar ook zeker niet moeilijk. Ik weet dat veel mannen me knap vinden, m’n lichaam is gewoon slank met de rondingen op de juiste plek, ik studeer, werk hard en als ik iemand echt leuk vind heb ik veel voor die persoon over. De gedachte dat ik nooit met iemand in een relatie zal stappen op wie ik echt verliefd ben, maar genoegen moet nemen met minder, maakt me bang.. Misschien ben ik veels te jong om mij hier zorgen over te maken, maar het zit mij dwars. Ik weet echt niet wat ik moet doen of aan mezelf zou moeten veranderen om deze situatie in de toekomst te voorkomen.

Alle adviezen zouden van hulp kunnen zijn!

Liefs,

Mij