Mijn vriendin en ik zijn al bijna 5 jaar bij elkaar. Voor een stel van allebei 20 jaar is dat natuurlijk al heel lang, en sinds anderhalve maand wonen we samen.

Net een maand geleden sprak ze veel af met een andere jongen, aardige gozer, niks mis mee en ze hadden samen aan een project gewerkt dus ik zocht er niks achter. Op een avond, toen ik haar weer bij hem thuis ophaalde, bekende ze thuis dat ze gezoend hadden. Zij was er kapot van, ik was er kapot van maar we gingen verder.

Er gingen 2 weken voorbij met weinig bijzonders. Alleen toen ik op haar telefoon haar whatsapp ging lezen (dom van me, ik weet het) bleek dat ze nog dagelijks contact had met diezelfde jongen. Ze zei dat ze het erg moeilijk vond omdat ze hem ook als gewone vriend heel graag mocht. Na een avondje huilen op de bank besloten we dat het misschien goed was dat zij even naar haar ouders zou gaan om na te denken. Na een dag of 2 kwam ze weer terug en voor een goede week was er niks. Af en toe hadden we een beetje een conflict omdat die jongen een housewarming gaf en ik vond het geen goed idee dat zei daar naartoe zou gaan, zij wilde dat graag maar ging uiteindelijk niet.

En toen, na weer een paar dagen niks, zegt ze dat ze het niet meer weet. Ze heeft ruimte nodig om te denken en ik ging voor een week terug naar mijn ouders. Nu zit ik hier en mijn vriendin is nog niet zeker. We hebben nog wel contact maar afstandelijk. Ze zegt dat ze nog van me houd en ik ook van haar, ik hoop echt dat het goed gaat komen maar ik ben niet geduldig en wachten ligt me dus zwaar. Ze baalt zelf ook heel erg en allebei willen we dat het goed komt, waarom is het dan zo moeilijk?

Het gekste vind ik dat het uit het niets kwam. We wonen net samen, hadden en hebben veel lol met elkaar en ik snap er gewoon niks van.

Herkenbaar of kan iemand me advies geven?