Het had zo mooi kunnen zijn…… gelukkig getrouwd met de vrouw van mijn dromen. Ze paste precies in de familie, de kids waren dol op haar. Echter bleef ik moeite hebben met het feit dat ze kinderen had niet bij stil gestaan dat ze toch best samen ging en ze snel zelfstandig op kamers zouden gaan wonen.
Als ik terug denk heb ik een beetje spijt maar wellicht had het zo moeten zijn want ik heb mijn ziel laten rusten op wraaksels, kruimels, die voortdurend naar aandacht hunkeren, mij niet loslaten en die niet opgewassen zijn tegen haar. Af en toe voel ik mij best ego stisch. Ik kan niet helpen het zit in mijn aard.
Dit beestje die in mijn leeft heeft mijn ex-vrouw jaren kunnen uithouden. Het was niet gemakkelijk maar wij hebben samen gestreden en een leuk gezin met 4 kids samen gesticht. Ben dol op de kinderen en mijn familie. Ik leef mij helemaal uit voor hun en zij begrijpen mij als geen anderen. Ik omring mij graag met hun dan vrienden en had aller ergste de kruimels/wraaksels. Bij hun voel ik mij veilig maar nu de kinderen ouder worden en hun eigen weg en leven bewandelen merk ik dat ik begin te vereenzamen. Het is anders dan toen. Wij hebben veel quality time samen als familie maar heb toch een 2e plek.

Ik heb een leuke baan maar, wat moet ik toch met mijn tijd aangezien de 2e plek mij is toegewezen.
Nu komt het ……mijn hoogstandje!!!
Er gebeurde totaal iets onverwachts in mijn leven.
Ik kreeg onbegrijpelijk maar waar gevoelens voor een jongere man in de 40. Hij heeft ook nog eens voor kind. Was ik toch ineens gay? Dit gevoel overrompelde mij zodanig dat ik het probeerde weg te stoppen en maanden met me zelf in de knoop lag. Dit omdat ik deze gevoelens als heel prettig ervaren heb. Waar ik een behoorlijke aversie voor had was ik ineens bereid mij te bekommeren over een niet biologisch kind. Eindelijk iemand die mij begrijpt en bij wie ik helemaal mij zelf kan zijn. De relatie nam een hele rare wending met een nare bijsmaak. Hij beweert ook nog zielsveel van mij te houden en blijft volhouden. Ik voel mij vies bij het idee dat ik gay zou moeten zijn. Hand in hand lopen met een vent wat zou mijn omgeving niet van mij vinden. Ik probeer nu de gevoelens de onderdrukken en weg te stoppen. Op een of ander manier lukt het mij niet helemaal ik blijf toch wel aan hem denken. Hoe hij over mijn panty wrijft en ik z’n boxers op snuif. Hij heeft mij hart in mijn ziel geraakt. Ik weet echt niet wat ik met dit hoogstandje aan moet.

Ik wil mij overgeven en mij er in berusten omdat ik denk dat het universum zijn werk doet. Het heeft ervoor gezorgd dat hij iemand net zo als mij op mijn pad gestuurd heeft om gezamenlijk een reis te bewandelen met al onze sterktes en zwaktes. Extra te genieten van nakomelingen die mijn zegen en houvast zijn. Een bijzondere verliefdheid, te mooi om los te laten!!!( de woorden van een wijze heer). Het had wellicht zo moeten zijn om dit hoogstandje te aanvaarden.