Beste allemaal,

Jullie kennen vast deze uitspraak wel:”Je kunt best buiten honger krijgen,als je maar thuis komt om te eten.”
In principe ben/was ik het hier mee eens.
Maar wat als je thuis niets krijgt?

Ik ben een vrouw van 35 en woon al 8 jaar samen met mijn vriend.
Een prima vent,maar sinds een jaar of 5 zijn romantiek en seks uit onze relatie verdwenen.
We doen het alleen nog maar wanneer hij (te)veel gedronken heeft. Dan maakt hij me midden in de nacht wakker,ff d’rop,en weer slapen. Weinig bevredigend dus.

We hebben er vaak over gepraat,maar hij weet ook niet hoe dit zo gekomen is. Hij heeft gewoon niet zoveel behoefte meer,zegt hij. Ik heb geprobeerd hem te prikkelen door hem bijvoorbeeld eens te verrassen met een sexy slipje. Maar dat werkte averechts.”Jij draagt anders nooit een string! Waarom nou ineens wel? Voor wie?” En….weg was de sfeer.
Ik heb hem weleens gevraagd of hij mij nog wel aantrekkelijk vond. Zijn antwoord:”Nou,je bent natuurlijk niet de mooiste,maar je bent w l m jn knapperd.”
Dat is nu niet bepaald hetgeen een vrouw graag wil horen.
Sterker nog,dit zorgde voor een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen. Ik begon te denken dat het dan wel aan mij zou liggen.

Welnu,ongeveer een maand geleden werden er hier in de straat werkzaamheden uitgevoerd,en n van de arbeiders viel me meteen op. Een knappe man,Slavisch uiterlijk(waarvan mijn vriend ongetwijfeld zou zeggen:’een typisch Poolse rot-kop) en een vrolijke twinkeling in z’n ogen.
Blijkbaar vond hij mij ook interessant,want we liepen de hele dag te flirten. Aan het eind van de dag kwam hij zelfs aan de deur om te vragen om water. Ik dacht dat hij hoopte op meer,maar dat kon ik hem niet geven.
Onschuldig flirten was tot daar aan toe,maar vreemdgaan was niets voor mij. (Dacht ik toen nog.)
Die avond probeerde ik mijn vriend weer eens te porren voor een potje seks,maar hij wilde liever gamen. Zucht….
Daar stond ik dus weer,met mijn onvervulde verlangens.
Ik denk dat er toen in mijn hoofd een knopje om ging.
Ik ben naar het huis van mijn zusje gelopen,en heb uit haar nachtkastje een paar condooms gepakt.

De volgende dag keek ik uit naar die knappe arbeider,maar hij was er niet meer. Ik trok de stoute schoenen aan en schreef een kort briefje,met daarin mijn naam en e-mailadres. Dit briefje gaf ik aan n van zijn collega’s,met het verzoek dit door te geven. Dezelfde avond kreeg ik een bericht op Facebook,en hebben we een poosje zitten chatten. Hij sprak alleen Pools,maar met online vertaling erbij ging het best.
Hij leek me erg aardig,en ik nodigde hem uit om koffie te komen drinken. Gewoon vriendschappelijk,spraken we af,want hij wist nu van mijn relatie,en bovendien had hij zelf ook een vriendin.
Ietwat teleurgesteld borg ik de condooms op.
Ach…wat had ik me toch ook in m’n hoofd gehaald?

Toen we een paar dagen later samen aan de koffie zaten,was het zowaar gezellig. Geen seksuele spanning,gewoon twee mensen die elkaar leren kennen en vriendschap sluiten.
Totdat we allebei tegelijk de suiker wilden pakken,en onze handen elkaar raakten.
De vonk sloeg over,en voor ik het wist lagen we op de bank,en scheurden zowat de kleren van elkaars lijf.
Hij streelde en kuste me op plekken en manieren waarvan ik bijna vergeten was hoe lekker dat kon zijn.
Eindelijk een man die w l aandacht had voor mij,en die mij ook aan m’n trekken liet komen! Ik genoot ervan,en was blij dat ik die condooms niet had weggegooid.

Na die eerste keer is hij nog eens bij me geweest.
Ditmaal haalden we de bank niet eens. We hebben heerlijke seks gehad op de trap in de hal. Daarna hebben we besloten dat we hiermee moesten stoppen,voordat we meer gevoelens voor elkaar zouden krijgen,en het echt uit de hand zou lopen.

We hebben nu alleen nog contact via Facebook. Heel af en toe zie ik hem nog eventjes,wanneer hij in de buurt aan het werk is en ik hem toevallig tegenkom. Dan kijken we elkaar alleen maar aan,en geven elkaar een vette knipoog. Maar ik zie dan ook dat hij triest is,en hij ziet dat ook aan mij.
Binnenkort is zijn werk hier gedaan,en gaat hij terug naar huis,naar Polen. Het idee dat we elkaar waarschijnlijk nooit meer zullen zien doet pijn.

Maar dankzij hem weet ik nu dat ik best nog aantrekkelijk ben,een seksueel wezen,een echte vrouw,compleet.
En dat het dus echt niet alleen aan mij ligt dat de relatie met mijn vriend zo seksloos is.

Ale dziękuje ci
Za te kilka pięknych chwil.
Ale dziękuje Ci chociaż nigdy
nie m wiłem Kocham

Dankjewel,mijn lieve Paweł