Na een rot relatie te hebben gehad besloot ik even met de mannen te spelen (niet correct, maar Was te verbitterd). Dus hup naar een datingsite, genoeg jongens en daar begon het spelen.
Na dit paar weken te doen kwam ik een leuke jongen tegen (hij Is 22, ik 21) en om een of andere reden kon ik niet spelen met hem.
Onze interesses waren totaal anders, behalve het gamen en introvert zijn.
Uren gegamed, gepraa, over letterlijk alles. Uiteindelijk besloten eens af te spreken. En al snel ging het van vrienden naar fuckbuddy’s, dit ging paar weken goed. Tot we beide doorhadden dat er beide kanten gevoelens ontwikkelde. En uit het niks kwam er van mijn kant een ik hou van jou uit na de sex. Die door hem beantwoord werd met dat hij hetzelfde voelde maar niks durfde te zeggen.
Samen besloten het samen te proberen, wat goed ging tot het officieel werd
Langzaam aan ging het bergaf, dit terwijl ik depressief aan het worden Was.
Na verschillende miscommunicaties Is er sinds kort een punt achter gezet. Wat mijn eigen fout Was (te controlerend, schrik echt om hem kwijt te raken, hem tegelijk weg duwen omdat ik schrik Had dat hij dichterbij zou komen…)
Is het verkeer van mij dat ik niet kan opgeven, dat ik als hij tijd heeft gehad hem probeer terug te krijgen.
Ik weet nie wat te doen.
Langs ene kant zegt hij dat hij niet van mij houd.
En toch kan hij mij niet loslaten, toch wilt hij niet zonder mij…
Laat ik hem los geraak ik hem kwijt, hou ik hem bij geraak ik hem kwijt…
Voor mijn depressie helpt het niet, armen liggen open (zelfverminking) en huisdokter schrijft het maar af dat ik wat meer moet buiten komen en sporten. Alleen helpt het allemaal niet. Het word alleen maar erger…
Het Is al zo erg dat ik liever zelfmoord pleeg als nog dag langer te leven (dit Was al voor de breu) elke dag leven doet meer zeer en word moeilijker. Ik weet met mezelf geen blijf meer…