Na ruim 20 jaar was van de ene op de andere dag mijn vertrouwen zo gekwetst, mijn ziel zo bezeerd, mijn toekomst ontnomen.Ik wist een periode lang met mijn verdriet geen raad.
Dit alles door een ‘vriendin’ die zich zo in onze relatie had geboord en die mijn man helemaal had ingepakt. Zij hebben mij samen bedonderd, jaren lang. Ik kon mij ineens voorstellen dat mensen in staat zijn om een moord te begaan. Wanneer zij voor mijn auto had over gestoken in die periode, had ik gas bijgegeven. zeker weten.
Mijn relatie, dromen en toekomst lagen in duigen. Maar zij trok zich terug en leefde haar leventje vrolijk voort met haar gezin. Ik was kwaad, ziedend.
En op een goede dag wist ik het ineens. Ik zou haar pijn, angst en onzekerheid brengen. Zij moest ook even voelen hoe het is wanneer alle grond en vastigheid onder je voeten lijkt te verdwijnen.
Hij wist niet dat ik het wachtwoord van zijn emailaccount wist. En ik heb haar uit zijn naam een email gestuurd. Helemaal in zijn stijl geschreven. Kort en bondig.
Het bericht bevatte de mededeling dat zij zich beter even kon laten testen op Aids omdat hij HIV positief bleek te zijn. De kans was immers erg groot dat zij besmet was geraakt?!
Het moment dat ik op verzenden drukte voelde zo goed! Alleen het idee al dat zij, die mij zo gemeen had behandeld en mij zoveel verdriet had bezorgd, nu eens een aantal weken goed in de rats zat! Helemaal goed!
Jaren later, toen alles al lang verwerkt was en ik mijn ex tegen kwam raakten we aan de praat.Uit zichzelf vertelde hij dat zij hem destijds nog een aantal weken gestalkt had, zij wilde hem spreken en was nogal dwingend waardoor hij afknapte en voor zijn nieuwe relatie ging.
Ik wist genoeg. Missie geslaagd. Mijn ultieme wraak. Haaahaaahaaaaaa….