Ik zal me maar even voorstellen; ik ben een jongen van 18 jaar en ik weet inmiddels dat ik biseksueel ben. Ik ben anoniem want het is de bedoeling dat dit nog even, het liefst zo lang mogelijk geheim blijft.
Vorig jaar in mijn eindexamenklas (HAVO 5) ben ik ontzettend verliefd geworden op een jongen uit MAVO 4. Ik weet nog goed; het was op een herfstdag toen ik verveeld in de kantine om me heen zat te kijken. Daar zat hij, in een groepje, en hij was aan het praten met iemand anders. Tijdens het gesprek glimlachte hij even. Die glimlach kan ik tot op de dag van vandaag nog niet vergeten. Hij was een paar jaar jonger dan ik en hij was ongelofelijk knap. Het schooljaar vloog voorbij. Ieder moment dat ik hem weer even zag was goud waard en maakte mijn dag weer goed. Maar ik wist dat het niet lang zou duren want na de middelbare school zou hij ook wel zijn eigen weg gaan.
Het meest verschrikkelijke moment vond ik dat ik mijn handtekening op mijn diploma moest zetten. Hij was er ook bij want de diploma uitreiking van de HAVO en de MAVO was op dezelfde tijd. Ik was geslaagd en ik moest uiteraard een vervolgopleiding gaan doen. Hij is ook geslaagd. Nu zit ik al even op kamers ver van huis vandaan voor mijn vervolgstudie en ik ken hier niemand om me heen. Ik weet niet waar die jongen nu heen is, sterker nog, ik wist niet eens hoe hij heette. Maar ik mis hem zo gigantisch veel. Ik ben echt ontzettend eenzaam nu en ik heb er alles voorover om hem nog een keer te zien.
Ik heb hem niet eens durven aanspreken in dat afgelopen jaar, iets waar ik nu heel veel spijt van heb. Al hadden we maar een paar minuten; en het zou niet eens uitmaken waar we het over hebben.