Terwijl ik blij zou moeten zijn, ben ik boos en teleurgesteld. Mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd. Daar ben ik superblij mee, maar niet met de ring. Nou ja ringetje. Ik heb een klein goedkoop ringerje gehad. Terwijl ik nooit echt ergens om heb gegevn qua geld of spullen. Ik heb hem de afgelopen 7 jaar wel gezegd dat als hij me zou vragen dat wel een mooie ‘grote’ ring zal moeten zijn. Nu weet ik dat hij genoeg eigen (spaar)geld heeft om een mooie verlovingsring te kopen. Aan de ene kant voel ik me ondankbaar en ben ik boos aan de andere kant denk ik misschien had ik grote verwachtingen. Soms heb ik ook een minderwaardigheidsgevoel,omdat ik dan denk dat ik veel meer waard ben dan dat ‘ringetje’ en dat hij niet zijn best heeft gedaan. Ik weet zeker dat ‘ if i were a boy’ ik met een mooie(re) ring op de proppen was gekomen!