Hoi allemaal,

zou graag wat serieus advies willen krijgen. Het is een gigantisch verhaal en t zal zeker zijn dat ik wat vergeten ben maar ik hoop dat jullie hier wat tijd aan kunnen besteden want ik weet het echt niet meer dan enkel nog maar 1 uitweg

Sinds 4jaar ben ik nu bij mijn ex-vriendin vertrokken en we zijn nu enkel een economische eenheid. We hebben een zoontje van nu 6jr en hij verblijft om de week een hele week bij een ouder. E n van de redenen dat ik bij mij ex vertrokken ben, was omdat mijn hart en verstand mij de indruk gaf dat er een andere man in haar leven was gekomen. Eindelijk na een jaar werkloos te zijn geweest verkreeg ik een jaar contract tot nov. 2006. Maart 2006 had ik flink wat centjes opgespaard en heb ik haar in Rome voor de Fontana di Trevi een aanzoek gedaan en het “ja” woord verkregen voor juni 2007. Dit lang weekend zijn we met z’n drietjes elke dag gezellig gaan uit eten en lekker genieten van het moment. Dec. 2006 in ondertrouw, Jan 2007 erg impulsief kocht ze haar trouwjurk al en daarna bleef ze maar erg veel geld uitgeven alsof het water was. Helaas mijn contract werd na nov. 2006 niet verlengd dus was weer even werkloos en ondanks dit bleef ze maar geld uitgeven terwijl er nog niet eens een plan getrokken was voor het trouwfeest! Ik bespaarde het geld dat ik kon besparen door inderdaad ook gewoon te bezuinigen, met meer dan 5000,= werd ik door mijn familie gesteunt maar zijbleef haar centjes maar uigeven en ik de grote boodschappen doen en brandstof voor de auto als ik een sollicitaie had of iets anders wat belangrijk was. Primitief doen en zijn. En was ik alleen, ja dan ga ik een spelletje doen of wat dan ook, gewoon MIJN ding moet toch kunnen! Haar moeder en zus gingen zich hier ook nog eens mee bemoeien. Ze gaan mij vertellen wat ik met ONS kind MOET doen! Ze mogen een mening hebben als hierom gevraagd zou worden maar nee, gewoon bemoeien en mijn ex vond het allemaal ok ondanks onze duidelijke afspraken hierover. Er ontstond een strijd en het werd enkel maar erger en steeds meer kinderachtiger. Mijn familie respecteerden onze relatie en ging ons niet vertellen wat wij moeten doen en hun wel? FOUT! Nu, ze ging verdacht veel sporten en vaak bij haar 2 vriendinnen op de koffie die beide in een scheiding zaten, bijna tot na 1 uur s’nachts kwam ze pas weer thuis terwijl ze de volgende dag nog werken moest! Elke dag was ik voor 85% actief met onze zoon, eten drinken entertainen verschonen badderen tot hij weer in z n bedje gelegd moest worden. Mijn ex was of aan het werk, of aan het sporten of bij haar scheidende vriendinnen, zegt ze. Ook al had ze even een dagje vrijaf of een weekend dat zie niet werken moest was ze niet thuis te bekennen. Ik had nu dus ook mijn eigen ding zoals de computer spelletjes piano muziek maken etc en de tijd met onze zoon als hij niet in z n bedje lag. Na een paar weken al geen liefde gedreven te hebben kreeg ik nu toch sterk de indruk dat er een ander in haar leven was gekomen. Erger nog, al geruime tijd! Ik confronteerde haar elke keer weer met het feit hoedat ze zich gedroeg t.o.v. mij en ons kind. Tot op een gegeven moment vertelde ze mij dat ze niet meer van mij hield! Ik door de grond, maar ok, ik bespaar jullie wat details hierover. Ik gaf haar mijn mening en zij dat ze een andere vent had en vreemd was gegaan waarop tot op heden haar antwoord altijd met NEE luide.

Nu na een week ben ik wakker geworden natuurlijk op een andere slaapkamer. Ik had het helemaal gehad en ben ik mijn plan gaan uitvoeren. Inschrijven voor een woning etc. etc. want hier blijf ik echt niet langer. Vond het verschrikkelijk vanwege mijn zoontje en heb echt zo vaak bij zijn bedje gehuild als hij lag te slapen maar ze zal ooit haar verantwoording aan ons kind af moeten leggen en ik zal zeker nooit tegen ons kind gaan liegen! Want liegen is bedriegen! Ik vertelde haar dat ik bij haar weg zou gaan en dat we het 1 en ander nu vast moeten leggen. Mijn spullen gaan weer met mij mee etc. en een regeling vastleggen m.b.t. ons kind. Overeengekomen: geen alimentatie verplichtingen, geen juridische afhandeling en eigen spullen gaan weer met me mee. Samen een overeengekomen en ondertekend contract. Bindend! Om de week van zondag tot zondag gaan onze zoon naar papa of mama. Inschrijving voor een woning bij de woningstichting in de bus gegooid en binnen 1.5 DAG kreeg ik een woning toegewezen en nog voor het eind van de maand was ik uit haar bouwval vertrokken. Mijn hele familie hielp mij mee op de dag dat ze nog werken moest en toen ze thuis kwam was ik klaar met de verhuizing! KLAAR! Vond ze verschrikkelijk omdat ze geen tijd heeft gehad om wat persoonlijke spullen van mij te confisceren. Ik heb mijn eigen persoonlijke spullen meegenomen, god is hier mijn getuige van! Maar nog ben ik heel wat spullen kwijt, niet aan gedacht dus ook niet meegenomen, maar mijn ex wel vol blijven houden dat ze niks meer heeft. hetzij zo… Na al deze jaren ben ik veel sterker geworden en is mijn band met onze zoon aanzienlijk veel sterker geworden t.o.v. bij de mama. Mama liegt nog altijd. Eind Mei 2007 ben ik bij haar vertrokken, en had een contract voor een jaar dus hed gelukkig werk en in November 2007 woonde er al weer een andere vent in haar huis. Nee hoor, niet vreemd gegaan zijn! NEE Ik ben gek! Maar op een dag versprak ze zich aan mij door mij schatje te noemen. Ik vertelde haar dat ze d r eigen mee heeft door te blijven liegen omdat ik met alles al op de hoogte was. Ook dat ik haar sms’je tijdens onze relatie nog voordat ik vertrokken was en niet voor mij bestemd was had mogen ontvangen. Een liefdevol overdreven sexueel fantasierijkgetint sms je met heel veel xxx s. Ja, oops! Ik heb e m nog steeds 😉 De zondag erop kwam ze met haar vent aankakken om die kleine weer op te halen. Ik sprak hem aan maar hij durfde mij niet in de ogen aan te kijken maar gaf mij gewoon antwoord en bleef gewoon in de auto zitten. Heb niks tegen hem want het is mijn ex die d r eigen laat kennen en zich verschrikkelijk t.o.v. vele mensen verlaagd en nog steeds ook. Via via ben ik erachter gekomen dat deze schijnrelatie al bijna 1.5jr duurde! Dus, in 2006 nog VOOR mijn aanzoek al! Hetzij zo!

Nu zijn ze al weer bijna 2.5jr getrouwd, en oja mijn ex trouwde in haar trouwjurk die ze tijdens onze relatie gekocht heeft. Vele leugens m.b.t. duidelijke afspraken. Afspraken niet nakomen, afspraken verdraaien, leugens in mijn vertrouwde omgeving verspreiden, noem het maar op een echte raddraaier. Laat haar maar dacht ik altijd, ze komt haarzelf wel weer een keertje tegen. Nu die kleine 4jr en naar school en binnen 2maanden was een drukte bij ons kind gesignaleerd. Symptomen van adhd. Huisarts totaal niet mee eens! Mijn familie en vrienden kennissen, niet mee eens… Vele testen gedaan en hij heeft “symptomen” van adhd dus hij heeft adhd. Vele gesprekken met kinderartsen, huisartsen etc etc. Met de kinderpsycholoog gesprekken gehad waarbij ze meerdere keren haar woorden antwoorden en verhalen verdraaide. Ook vertelde ik dat onze zoon bij mama niet eens over papa mocht praten, over het gemis van papa en een leuke kerstkaart waarop mijn zoontje en ik op staan is van de muur getrokken! Hij moet in de hoek gaan staan of zoals onze zoon het formuleert “ze gaan dan ruzie zoeken met mij”. Mijn zoontje vroeg mij ofdat ik even in de week als hij bij mama was kon bellen en ik belde hem dus even kort op de woensdag net voordat hij naar bed gaat. Nu wil ik hem op woensdag bellen wordt mijn nummer genegeerd! Wordt gewoon niet opgenomen en mijn ex gaf tijdens het gesprek met de kinderpsycholoog dat ze het expres niet opnam omdat ze dit onzin vond! Op een zondag toen onze zoon door mama opgehaald werd vroeg hij me weer om te bellen waarop ik hem antwoord, “maak maar een hele mooie tekening voor papa als je papa mist”. Brede lach, dikke knuffel traantje weg en dit komt dik in orde en hij is weer gemotiveerd. Nu de volgende zondag net in mijn auto vertelde hij dat hij wat tekeningen voor papa vergeten was en ik zei hem dat hij dit even aan mama moest vragen om ze even voor hem te pakken. Het eerste wat mijn ex vertelde, was dat het tekeningen waren die onze zoon gewoon getekend heeft en niet tijdens het gemis van zijn papa en ging dus absoluut niet de tekeningen van mijn zoontje halen tja! De kinderpsycholoog adviseerde ons om eens zo n oudergesprek te gaan voeren. Waarom was ons kind zo druk? Uit haar mond kwam het verhaal dat onze zoon vele negatieve aandacht bij haar thuis zocht. Veel stout etc. Bij papa is dit niet zo veel omdat ik strakke regels heb, routine en duidelijke structuur waarin onze zoon zich houden moet, als vader zijnde ben ik hier erg duidelijk in. Mijn ex heeft vele streken als dit om het contact tussen papa en zoon te vermijden en dit is pure jalousie wat vele andere vertrouwde mensen mij als conclusie aangeven.

Nu hebben wij samen de datums van de ouder gespreken gekregen en ik heb ze in acht genomen. Een week voor het eerste gesprek verkreeg ik een mailtje van de kinderpsycholoog met de vraag ofdat ik er nu ook bij zou zijn omdat een eerste uitnodiging al reeds verstuurd was. Maar ik heb zelf niks mogen ontvangen, mijn ex wel. Maar ze heeft mij al een week niks hierover laten weten. Zelf heb ik haar hierna hier niet over benaderd, heb de kinderpsycholoog laten weten dat ik wel erbij zou zijn. De eerste afspraak bij de oudergesprekken was mijn ex niet op komen dagen. De theraputen stonden versteld. De 4 gesprekken erna ook niet en nog niks laten weten. Onze zoontje geeft nu steeds vaker aan dat hij het niet naar zijn zin heeft omdat mama altijd liegt, krijgt veel straf, 3 hondjes zijn veel belangrijker en krijgen meer aandacht net als de nieuwe auto(gare bmw cabrio uit 94 met 2 uitlaten zo groot als 2 regenpijpen). Ik kan het me weer helemaal voorstellen hoe materialistisch en impulsief mijn ex is. Tot op heden is elke zondag een droevige dag voor hem en huilt hierover soms al in de ochtend.

Nu word ik weer boos als ik hier nu aan denk want ik vind dit niet eerlijk voor onze zoon maar ook niet voor mezelf! Al enige tijd denk ik eraan om dit juridisch aan te vechten zodat er niks meer verdraaid kan worden. Ongeacht de uitspraak, ik vind het belangrijk dat onze zoon een eerlijke kans in zijn leventje krijgt. Maar het beinvloed nu zijn school en zijn omgeving tot hij weer bij papa is. Maar uit ervaring van andere gedupeerde wordt onze zoon hier de dupe van, maar het is wel het beste lijkt me. Zit nu in de bijstand en wil hier weg met mijn zoontje. Hem een betere school te bieden waarin hij beter kan presteren zondar al dat geneuzel. Met inachtneming van een eerlijke regeling! Enkel weet ik op de voorhand al dat mijn ex gigantisch dwars zal zijn ondanks het voor iedereen duidelijk is dat ons kind meer kansen bij de papa heeft dan bij mama. Natuurlijk wil ik mijn ex d’r kind niet van haar ontnemen, natuurlijk niet, dit vind ik niet nodig maar ons kind moet wel een mogelijkheid hebben om goed te kunen ontwikkelen, hier lukt het gewoon niet! Zij wilt een andere man, goed, dit zijn haar consequenties en niet die van ons zoontje.

Alle aandacht krijgt hij bij mijn familie omdat wij een echte liefdevolle band met elkaar hebben. Vaak samen zijn en vele leuke dingen ondernemen wat ook zijn groeiperiode beinvloed, veel leren en goed leren kan. Mijn familie boeren goed en onze zoon kan straks dan alle kanten op om met de juiste diploma’s echt echte leven te betreden. Close met oma ooms en tantes en neef/nichten noem het maar op enkel wonen ze 160km verderop! Wat heeft onze zoon bij mijn ex? Nog niet eens een leuk gezelschapsspelletje! Potje kaarten kwartetten kennen ze niet, Star Wars echt iets voor jongens, vinden ze niks aan dus wordt niet gekeken. Ik ben erg creatief, schilderen op de ramen, bordspelletjes echt alle spelletjes wat hij van zijn neven en nichten gekregen heeft spelen we allemaal! Bij zijn moeder, hij weet de naam van zijn oom de enige broer van mijn ex niet eens. Zijn enige neef en nicht hebben zwaar adhd en zitten vol met streken maar weet soms de namen niet eens meer. Zijn vriendjes van school mogen niet bij mama thuis komen spelen, bij papa wel en zo zijn er zo veel meer dingen wat er bij mama niet mag niet mogelijk is of teveel moeite is. Papa betaald zijn ju jitsu 100% want mama wilt hier niet aan meebetalen dan enkel zwemles maar vind dit wel best. Maar als hij weer naar de ju jitsu moet in de week van zijn mama, dan wordt hij afgezet en ze zijnweer weg… Nee, niet eens de tijd nemen om betrokken te zijn van zijn sport die hij graag doet. Zijn examens met ju jitsu? Altijd alleen papa aanwezig! Zonde, echt zonde!

Ik heb het gehad en zoals ik het zo allemaal beoordeel wil ik nu voor mijn zoontje opkomen maar hoelang kan dit doorgaan? Is het de moeite waard? Kom ik in mijn gelijk te staan? Ben hier alleen en vrienden familie etc 160km verderop.Geen werk hier maar 160km wel meer mogelijkheden maar ik wil mijn hechte band met onze zoon niet verbreken, want hij kijkt er elke week weer naar uit om weer naar papa te komen… Wat moet ik doen, wat is wijsheid?

Bedankt voor jullie tijd en heel graag jullie advies,

B.v.d.