Ook ik weet me al een poos geen raad meer. Een tweetal maand geleden ben ik verhuist en naast een erg leuke meid komen te wonen. ‘Leuk’, dacht ik op het begin, of althans, tot ik merkte dat ik er gevoelens voor begon te ontwikkelen. Nu is het zo dat ik niet makkelijk verliefd wordt (een keertje om de 4-5 jaar hooguit dat me dit overkomt), maar de keren dat het gebeurt zijn niet bepaald (om het zacht uit te drukken) positief verlopen. Ook bij deze weet ik plots niet meer wat ik er nog van moet denken – we raken regelmatig aan de praat – en ik spring wel eens vlug bij haar binnen voor klets en steeds is ze erg vriendelijk en lachen we ook best wat af. Die blitz gesprekken begonnen met 5 minuten maar lopen tegenwoordig toch al makkelijk uit een uur of anderhalf. Echter op het moment dat ik haar effectief uitvraag lijkt het alsof ze de boot afhoud – ze zegt geen neen, maar ook geen ja. En dat is voor mij licht frustrerend. Is ze verlegen? Of zijn de praatjes die we maken puur uit aardigheid? Durft ze misschien niet me rechtsreeks af te wijzen? Normaal gezien pik ik dergelijke dingen best snel op – maar ja hoor – zijn mijn eigen gevoelens in het spel ben ik net een blinde mol die met zichzelf geen raad weet en (eerdere teleurstellingen in rekening houdend) soms tegen de muren oploopt. Het is trouwens ook niet zo dat ik mezelf in extreme mate opdring – ik knoop hooguit eens een keertje in de week een gesprek aan – maar zij lijkt me wel eerder een klein beetje op zichzelf / verlegen. Wat moet ik hier nou mee aan?