Ik loop met een naar gevoel in mijn maag.Ik ben gevallen voor mijn hulp.En ik denk niet dat hij dat op zal merken.Hij ziet alleen maar een allleenstaande vrouw met kids en een hoop zorgen.Ook 1 die al jaren doorploetert en het werpt zijn vruchten af.Hij ziet de vooruitgang op allerlei gebieden.Hij spreekt dat ook uit.Het doet me goed,dat wel.Er zijn dagen dat ik uitzinnig blij wordt en trots op mezelf ben wat ik allemaal bereikt heb.Aan de andere kant word ik steeeds meer moe,lijkt wel een inzinking.Het idee dat ik hem op moet geven,valt me zwaar.Ik weet niet of ik dat kan,het doet me verdriet.