Waar zal ik beginnen?? ik schrijf het maar in briefvorm aan jou, de man waar ik zo verliefd op ben maar niets mee kan, je valt niet op meisjes…..
Een paar maanden geleden heb ik je leren kennen, je kwam bij ons werken.
gaandeweg kregen we contact en bleek dat we het goed kunnen vinden.We vinden elkaar aardig en hebben dit uit ook naar elkaar uitgesproken.Of eigenlijk was jouw beschrijving” waarderen”.hmm wat kan ik daar mee?? dat is/kan veelomvattend zijn.Goed, vanaf dat ik je zag was er een klik in mijn ogen maar of dit echt zo is??
Wat mij betreft wel en ik denk ook wat jou betreft wel maar hoever gaat die klik bij jou? Wat mij betreft heel ver maar dat weet je niet, ik heb je niet de waarheid verteld over mijn gevoel voor jou. Hoe kan ik dat doen? Het is een hopeloze liefde want jij schijnt niet op meisjes te vallen.
Maar waarom heb je dan dit tegenstrijdige gedrag? Eerst hield je een beetje afstand, vervolgens ga je me betrekken in je leven en de dingen die je doet,je verteld me dingen die bijna niemand anders weet(in ieder geval vd collega’s) en samen delen we dus die liefde voor bepaalde dingen.Zover dat we samen iets willen beginnen hierin. Ook vertel je me over een man die je niet behandeld zoals jij zou willen, over het gevoel wat je hebt en dat het uiteindelijk alleen maar om het gevoel gaat en niet de man zelf…je geeft je bloot en dat is fijn.
Als je me ziet, ga je altijd heel lief lachen en kijken je ogen ook echt blij, je zoekt me op via de mail, chat, en gewoon af en toe live.Maar nu weet ik het niet meer…je maakt grapjes en plaagt me en toch voel ik een afstand. Net of je schrikt van jezelf als je dichterbij komt.als je dingen met me deelt.Ook de manier van hoe je met me omgaat is anders dan bij de rest.
Weet je, dat je me aardig vind, geloof ik gelijk, anders zou je me niet opzoeken maar waarom voel ik me zo jaloers als ik hoor dat je iemand anders van werk hebt gesmst of met weer een ander hebt gebeld? Waarom kan je bij anderen wel een aanraking doen en bij mij niet??
Als ik boos/teleurgesteld ben vraag je of het door jou komt, als je geen rol in mn leven speelt, hoe kan dit dan door jou komen??In dit geval was het niet jij maar waarom denk je dat uberhaupt?
Ik word gek en weet niet meer wat te denken en te voelen en het ergste is, ik heb een relatie…..ik ben niet het type dat het direct op de man af vraagt of er meer is maar ben zo in de war.
ik voel zo veel, ben zo emotioneel momenteel, heb zin om ruzie met je te maken om maar iets los te krijgen, om je te zoenen,om zoveel te doen om je te laten zien dat je zo leuk bent, al twijfel je daar zelf regelmatig aan, je hebt nog steeds een minderwaardigheidscomplex…en waarom?? je hebt alles, een leuk hoofd, hersens, humor, goed lijf…
Wat moet ik met je???Is er meer?? of ben ik gewoon een verliefde dame die de dingen verkeerd ziet….
Het is een onsamenhangend verhaal volgens mij maar wie heeft er tips/ideeen?