ik heb het verpest. heb het 1000keer uitgemaakt alleen maar door mijn onzekerheid, en elke keer nam je me terug.3 jaar lang een knipperlicht relatie.nu ben je echt boos, en wil je niet meer.we hebben al 2 maanden helemaal geen contact meer na die erge ruzie waarbij je boos de deur uitliep.en toen kwam het smsje dat je dit niet meer wilt en ik je nooit meer moet bellen en je alles van me zou verwijderen.ik mis je zo erg dat mijn hele lichaam pijn doet.waarom ben ik zo onzeker over onze liefde. 3 jaar lang hebben we samengeleefd.elke maand zocht ik weer een smoes om het uit te maken.was het de aandacht die ik zocht?onzekerheid?heb ik bindingsangst?wat was het.. ik weet het nog steeds niet. maar ik weet wel dat ik verschrikkelijk veel van je hou.elke seconde van de dag denk ik aan je.
maar nu wil je echt niet meer. je hebt me compleet uit je leven gewist,en nu vraag ik me af hoe ik deze dagen door zal komen.hoe moet ik verder.ik weet dat men zegt dat het na een tijdje beter word,maar het duurt al zo lang.nog steeds dezelfde pijn,elke dag tranen.ik durf je niet meer te bellen,bang dat je me afwijst.want ik weet,diep van binnen,dat je echt niet meer wilt,maar wil het niet horen.ik voel me leeg van binnen.ik voel me zo alleen.ik mis je kusjes,de warmte die je me geeft,je humor.ik mis het gevoel dat ik krijg als ik in je ogen kijk.
i will love you forever.