Ik ben vast niet de enige, daarom schrijf ik het hier maar neer.Met mijn gezin zijn we zo een 7 keer verhuisd, en naast dat het niet eenvoudig is iedere keer weer van 0 af aan te beginnen houden de contacten ook niet echt over.In onze huidige buurt worden wel straatfeestjes gehouden maar ondanks dat iedereen aardig en vriendelijk is vallen we – als nieuwkomers- ook behoorlijk buiten de boot.Bovendien hebben sommige dames, modern als ze zijn, er moeite mee dat ik full time moeder ben en niet werk en word niet nagelaten me dat haarfijn onder de neus te wrijven.
Omdat ik we nu ergens tijdelijk wonen, totdat we een koopwoning vinden, maak ik er maar het beste van.Maar dit bodemloze bestaan, zonder vriendschappen begint me aardig op te breken.Ik mis een sociale kring, het ergens bijhoren want van famillie van beide kanten hoeven we het ook niet bepaald te hebben, helaas.
Het lijkt wel hoe ouder je word, hoe moeilijker het is om aansluiting te vinden.Ik probeer me er maar bij neer te leggen dat er niks anders meer inzit dan beleefde gesprekjes over het weer (als het maar oppervlakkig is, lijkt het wel) maar leuk is anders.Heb ook links en rechts initiatieven ontplooit om deze vicieuze cirkel te doorbreken (koekjes bakken voor buurtfeest, aansluiten bij oudderraad op school…) maar het houd niet over allemaal.