Mijn Geheim is een van zo velen…rond dit jaargetijde lijken de dagen zich voort te slepen, de massa draait zich op om zoveel mogenlijk te consumeren maar mensen zoals ik staan aan de rafelranden van dit bestaan en kijken er naar. Er is die doffe pijn, pijn er niet bij te horen… de eenzaamheid van het slechts opvangen van prettige echo’s zonder er deel van te mogen uitmaken.Er is geen keuze als de neergang je onverbiddelijk meetrekt richting de afgrond en einde des levens.Wat ooit was is niet meer, en de schamele resten zijn de moeite niet meer…nooooooooit meer!!! Als alles kleurloos word en de smaak van het leven onontkoombaar bitter is… wat KUN je dan nog? Het kerstdis is een parodie van wat het ooit geweest moest zijn; door broodkruim ingedikte tomatensoep, een half afbakbroodje en 1 fles appelcider…ja feestelijk is anders!