Mijn geheim is dat ik dingen hoor praten.Ik sta in een museum en kan dan – zonder woorden- hele discussies met een schilderij voeren.Of ik loop door een park in Utrecht en blijf dan staan bij het beeld van Wilhelmina -ooit ons’ vorstin.En vraag me dan af wat zij van de huidige maatschappelijke ontwikkelingen vind…voor ik het weet ben ik zo een uur verder.Ik w t, het is een vreemde afwijking van mij maar tegelijkertijd geeft het me ook zielenrust.Of het nou graffitti is of plastische kunst (ondefinieerbaar) maakt niet uit…

Is er iemand die dit herkend? Ik voel me hier zo alleen en in de kou mee staan!!!