Ik ben geloof ik verliefd op mijn poezen… Ik heb al heel lang een vriend waar ik mee samenwoon. En twee poezen, waar ik ren naar kan kijken, vertroetelen , bewonderen, aaien, tegen ze praten…Ze kijken heerlijk verlekkerd terug.Ik vraag me wel eens af hoe het moet als er eentje doodgaat. Ik zou het echt vr selijk vinden. Laatst las ik een geheim van een jongeman wiens hond dood was gegaan en hij vond dat erger dan de dood van zijn vader… Het zette me aan het denken en het zou bij mij ook wel eens zo kunnen worden. Raar h . Ze zijn mijn “alles”” ! Ik houd meer van ze dan van de meeste mensen om me heen. Ben ik wel normaal? Herkent iemand dit idolate gedrag?