Sinds mijn pubertijd ben ik al aan het diëten, soms met en soms zonder succes. De reden waarom ik hier schrijf is omdat ik het nergens anders kwijt kan. Eten is mijn grootste vriend, ik vind het lekker, geniet etc. Maar het is ook mijn grootste vijand, teveel eten(vooral verkeerd eten) maakt dat ik de weegschaal er niet leuker op ga vinden. Nog maar te zwijgen van mijzelf. Ironisch genoeg weet ik dat ik gezond moet eten, dat ik mijzelf langzaamaan dood als ik verkeerd blijf eten. En ondanks alle goede redenen om slank te worden, gezin, goed zelfbeeld, blijf ik mijzelf teleurstellen. Wat ik nog het vervelendste vind, mensen zien zo’n ongezonde relatie met eten pas als ziekte als je het hebt over anorexia en boulimia. Maar voor hetgeen waar ik mee leef is geen naam. Het maakt me hopeloos, waarom krijg ik dit niet onder controle, het is tenslotte maar eten. Ik wil niet elke dag met eten bezig zijn, maar ik moet wel.