Sinds een aantal maanden volg ik therapie bij een mannelijke psycholoog. Waarvoor ik steeds meer gevoelens heb en steeds vaker gedachtes bij heb als: “Hij is zo lief voor me”, “Ik zou hem het liefst elke dag zien”, “Kon ik zijn armen maar om me heen voelen”, “Kon ik maar even tegen hem aanliggen”, “Was hij nu maar bij me”. Terwijl ik aan de andere kant ook denk, zou hij dit ook bij mij hebben? En bijna jaloers wordt als hij tegen een andere vrouwelijke cliënt praat. Nou heb ik altijd veel moeite gehad met het hechten aan een ander en een ander te vertrouwen, ook één van de redenen waarom ik in therapie zit. Het verward me nu zo erg dat ik nu deze gedachtes heb bij hem, terwijl ik voor hem waarschijnlijk maar gewoon een “cliënt” ben. Het voelt ook goed en fout tegelijkertijd om deze gedachtes/gevoelens te hebben. Wordt echt gek van mezelf hierin. Wat moet ik nu doen?

Groetjes een hopeloos meisje