Al heel mijn leven dat buiten beetje.
Afzijdig aan een kant de wereld om je heen observeren.
Uit diverse hoeken van het schoolplein klinkt gelach als je als uniek en opvallend verschijnsel het plein opgaat.

In je latere leven herhaalde zich dat keer op keer.
Het gepest, vernederen, uitsluiten, afschuwen, kapot maken, je tot de grond boren met roddels, je privacy schenden. De wond leek groter te worden en het deed wel heel erg
zeer.

Het vertrouwen in de mens dat ging gepaard met een zandkorrel
Ze zeggen weleens door schande en schaamte wordt je wijs maar 1 ding weet je zekker het leven van een pispaal is geen pretje.
En als je niet uit kijkt heeft het zo een belasting op je aard en als je niet uitkijk blijf er niets van het bevlogen mens over.

Wat je ook door staat, blijf in je kracht en in je zelf geloven want 1 ding is zeker, je bent een mooi wezen en de hele wereld mag het weten. Nieuwe uitdagingen, nieuwe mensen een ervaring rijker.

Vergeven wat je pijn heefr gedaan. Is dat de prijs van een pispaal?