Ongeveer 6 dagen terug is onze buurman die achter ons woont, vermoord met een wapen door een andere buurtbewoner in de straat.
Hij probeerde te bemiddelen tussen een burenruzie.
Ikzelf ben hier geboren en opgegroeid, inmiddels ben ik 27 jaar.
Sociaal ben ik zelf niet, ik ben bang voor de buitenwereld, straatvrees en bezorgdheid maken het moeilijk voor mij om mensen te vertrouwen en socialer te leven.
Ik ga binnen nu en een half jaar zo snel mogelijk een eigen woning huren, maar ik weet nu al dat ik niks alleen buiten huis kan doen, binnenshuis ben ik zeer zelfstandig, alles gaat goed.
Terug op de moord, na deze gebeurtenis komen er weinig mensen buiten, buurvrouw heeft altijd rolluiken hangen omdat ze het er moeilijk mee heeft, dit is begrijpelijk en ik vind het vreselijk.
Onze buurt was rustig, altijd hoorde je mensen praten, lachen, kinderen vrolijk spelen, het was nog mooi weer.
Ineens is alles omgeslagen, geen kinderen buiten, mensen die praten of lachen, ineens herfst.
Ik heb gehuild, ik had hier graag een woning gehuurd maar nu wil ik zelfs naar een andere stad.
Het zijn geen excuses ik heb meerdere redenen, een deel van mij wil nog in deze stad wonen maar een ander deel wil vertrekken, voor een ”nieuw” begin, dit geeft een goed gevoel.
Het gaat steeds slecht worden voor mij, de herfst gaat nog, maar ik heb echt geen zin in een winter depressie.
Ik weet dat mensen zullen beoordelen of lachen, maar ik geloof toch dat het vroeger beter was met de meeste dingen.