Ik heb een probleem denk ik. Ik heb een motor die 260 gaat, wanneer ik kan, zoek ik die snelheid dan ook op (op de openbare weg, het liefst nog met andere auto’s op de weg). Ik rij met de wetenschap dat ik dood kan gaan, en hoe dichterbij ik daartoe kom, hoe beter. Ik ben altijd mega scherp voor de (undercover)politie, toch hebben ze me 2 keer gepakt. De laatste keer had hij me toen ik 180 op een 80 weg reed: rijbewijs en motor weg. Boete en gebrek aan rijbewijs boeit me niet, alleen het feit dat ik andere mensen moet vragen voor een ritje op stage vind ik beschamend.
Nu ben ik onlangs ontslagen op mijn stage omdat ik toch zonder rijbewijs in hun bus reed. Er moest een ritje gedaan worden om een probleem op te lossen en ik dacht ze te helpen door zelf even snel heen en weer te rijden. ‘Mijn risico’ dacht ik, maar hield er geen rekening mee dat zij verantwoordelijk zijn.

Op werk zoek ik ook mijn grenzen op. Er is bijna geen baantje geweest waar ik niet gestolen heb, porno heb gekeken terwijl anderen tegenover me zitten of sex gehad heb. Nooit iets groots gestolen, maar het voelt heel kut als ik iets onbewaakt zie liggen en ik doe er niets mee. De kick is te groot.

Ook zwartrijden, vreemdgaan en alle seksuele grenzen opzoeken (ik hou van het uitoefenen van pure dominantie, tot aan de grens van verkrachting) is een vast onderdeel van mijn leven en laat een flinke stoot endorfine in m’n hersenen los. Ik weet niet of dit slechts wilde haren zijn die ik moet ontgroeien of dat dit gewoon echt bij me hoort.

Ik hoef geen oordeel van je of schaamgevoel aangepraat te worden (dat lukt sowieso niemand). Wel zou ik graag willen weten of anderen hier last van hebben en hoe ik dit kan verminderen zonder me vreselijk kut te hoeven voelen. Geen van mijn vrienden is zo roekeloos als ik. Ik ben echt de liefste en meest zorgzame persoon die je ooit zult meemaken, maar de risico’s zijn een probleem aan het worden vrees ik. Er kan tegen mij gezegd worden dat ik te weinig risico’s zie, maar ik denk altijd bij mezelf: ‘ik zie de risico’s, ik ben alleen niet zo bang als de rest en ga tot het uiterste van wat ik mogelijk acht’. Het abstracte idee van bijvoorbeeld ’te hard rijden is slecht’ doet me niets, want IK weet toch hoe hard IK kan zonder controle te verliezen?