Ik heb een lichte verstandelijke beperking en daardoor heb ik pas op late leeftijd mijn eerste diploma gehaald op lbo niveau. Niemand behalve mijn dokter en begeleidsters weet dat ik een laag iq van 71 heb.

Omdat ik goed kan praten en valt het niet op. Als je mij wat beter leert kennen dan beginnen dingen op te vallen. Ik heb moeite met begrijpen en klokkijken met digitale omrekenen naar de gewone klok. Moeilijke woorden blijven erg moeilijk en die gebruik ik dus niet.

Schrijven kan ik nu goed maar ik heb veel tijd nodig om de woorden te vinden. Ik heb moeite met rekenen en met geld omgaan en het betalen van de rekeningen en daar heb ik dus hulp voor. Mezelf verzorgen is ook moeilijk en soms drink ik te veel.

Ik kan moeilijk meekomen met anderen en ik heb geen werk. Ik ben altijd alleen en als ik wel met anderen omga dan doe ik dat altijd boven mijn eigen nivo en dan doe ik of ik alles snap maar dat is niet zo.

Ik kan er niet zo goed meer tegen om alles te moeten verstoppen en nu ik ouder word gaat alles ook veel moeilijker dan vroeger. Het is moeilijker geworden door alle veranderingen. Ik ben moe van alles en voel me eenzaam.