Het is geen geheim dat ik een echte clown ben. Wat wel een geheim is, is dat ik een clown met twee gezichten ben…

Ik vind het geweldig om mensen aan het lachen te maken. Een rake opmerking plaatsen en iedereen ligt dubbel? Dan voel ik me helemaal in m’n element! Als je in m’n directe omgeving zult vragen,word ik waarschijnlijk ook omschreven als een goedlachse en vrolijke meid. Maar stiekum…

Eigenlijk ben ik helemaal niet zo vrolijk. Klaag het liefst de hele dag over alles wat los en vast zit, of liever nog, sluit ik mezelf op zodat ik in een hoekje kan zitten huilen over hoe zielig ik mezelf wel niet vind.

Graag sta ik klaar voor andere mensen en help ze waar ik kan. Mensen opvrolijken is mijn pakkie an! Maar waar is diegene die mij op komt vrolijken als ik verdrietig ben? Als ik weer eens in de put zit?
Er zijn veel mensen om me heen: familie en vrienden in overvloed…maar waarom voel ik me dan zo eenzaam?