Ik kamp al ongeveer tien jaar met een steeds terugkomend probleem. Ik ben met mijn twintigste begonnen met drugs en sindsdien heb ik er een haatliefde verhouding mee opgebouwd. Omdat ik grote dromen en ambities in mijn leven wilde verwezenlijken werd ik door iedereen in mijn omgeving gezien als een voorbeeld. Maar sinds mijn kennismaking met coke gaat het steeds verder de diepte in. Ik neem me iedere keer weer voor om te stoppen met het gebruik, maar zodra ik eraan denk of erover gepraat wordt is het weer zover. Dan moet ik. De afgelopen jaren is het mij misschien twee maanden gelukt om te stoppen, daarna nam ik het weer iedere week. Om mezelf te straffen voor deze zwakte nam ik het daarom maar iedere dag. Ik stel mezelf constant teleur. En omdat ik weet wie ik echt van binnen ben, komt de klap nog harder aan. Ik kan zoveel, ik wil zoveel. Ik durf nu zelfs niets meer te ondernemen omdat ik bang ben mezelf teleur te stellen. Ik ben ouder aan het worden (35jr) en heb niets voor mezelf opgebouwd. Ik voel en ken mijn kracht, maar heb steeds het gevoel dat ik er niet bijkan. Daarnaast heb ik een partner die er niet vanaf wilt blijven. Hij zegt dat hij het leven anders te saai vindt worden naast zijn harde werken. Ik kan momenteel ook niet bij hem weg omdat ik geen inkomsten heb om in mijn levensonderhoud te voorzien. Dat deed hij al die jaren. Ik heb al stappen ondernomen wat een baan betreft, maar de verleidingen zijn te groot om nog een jaar te wachten voordat ik bij hem weg kan. Ik verlang geen medelijden. Wel advies in hoe ik dit het beste kan aanpakken.

Geschreven door: Geniaal maar toch dom