Er was een wielerwedstrijd bij ons en uitgerekend kwamen ze net als elk jaar weer bij ons voorbij. Als hobbyfotograaf vind ik het leuk om foto’s te maken. Deze keer dus ook de wielrenners maar eens op de foto zetten.
Eerst voor de deur maar voor de leuke shots vervolgens doorgelopen naar de bocht aan het eind van de straat. Prachtig als de renners vlak voor je afbuigen.

Nu woont er aan de andere kant van de bocht een oudere vrouw. Ik ben zelf trouwens al begin de zestig maar denk dat zij nog iets ouder is. Voor mij een genot een oudere vrouw. Ze bood mij een stoel aan maar ik zei dat ik liever bleef staan en knielen om de foto’s te maken. Tussen twee passage’s door besloot ik toch om naar de overkant te gaan. Had haar al eens eerder gesproken. Heb een hele tijd met haar staan praten. Volgens mij woont ze er alleen want ik zie eigenlijk verder nooit iemand daar.

Ik heb hier al eens eerder geschreven dat ik val op oudere vrouwen. Of ze veel ouder is weet ik niet maar stiekem kreeg ik toch kriebels. In je hoofd tolt het dan. Ik ben getrouwd en wil dat zo laten maar van binnen zou ik toch wel eens een uitstapje willen maken. Wat zou het mooi zijn om op mijn vrije donderdag eens bij haar langs te gaan om nader kennis te maken. En wie weet wat zij wel wil? Voor mijn gevoel was ze erg open tijdens ons gesprek. Maar kan ik dan gewoon aanbellen?
Toen ik thuis kwam ging er veel rond in mijn hoofd. Voor mijn gevoel heb ik een kans gemist.

Volgende keer meer?