Een aantal weken geleden kwam ik erachter dat ik zwanger was. Ik heb 9 maanden met mijn lieve vriend, maar ondanks dat die zekerheid er was heb ik besloten dat het toch het beste was om het kindje niet te houden. Ik ben namenlijk zelf nog eerstejaars student, en mijn vriend studeert ook nog, dus het zou voor zowel mij als mijn vriend als het kind geen goede keuze zijn om het te laten geboren worden. Nu is 2 weken terug het kindje weggehaald, maar ik heb het er heel moeilijk mee. een vijftal goede vrienden weet ervan, en de rest van mijn vrienden houd ik heel erg op afstand. Kinderen krijgen is mijn grootste wens, en ik merk aan mezelf dat ik met dit verlies echt niet om kan gaan. Ik heb het mijn ouders nog niet verteld, maar weet ook niet of dit wel een goed idee is. ik zit gewoon helemaal in de knoop, en zie niet echt een manier om eruit te komen. Mijn vriend probeert me wel heel erg te steunen, maar hij begrijpt mij niet en ik houd hem heel erg op afstand, omdat ik bang ben om hem ook nog eens kwijt te raken. dit is rationeel gezien natuurlijk heel stom, maar ik kan gewoon niet anders momenteel…